တိုက္ေလယာဥ္ (၅) စီး ၏ ေၾကကဲြစရာ အျဖစ္

 

အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေရးထားေသာ ေဆာင္းပါးတေစာင္ကို ျမန္မာဘာသာသို႔ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆိုျပီး တင္ေပးလိုက္ပါသည္။

၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လအလယ္ရက္တစ္ရက္၏ နံနက္ပိုင္းကား ဝမ္းနည္းစရာေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ တေနကုန္ မိုးရြာသြန္းေနေသာ ရာသီဥတု အေျခအေနေၾကာင့္ ေလယာဥ္မ်ားပံ်သန္းရန္မသင့္ေတာ္ေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္သားမ်ား အတြက္ကား ေပးအပ္လာေသာတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေန ရမည္။ ရခိုင္ တိုင္း စစ္ေတြၿမိဳ႕ကို မူဂ်ာဟစ္သူပုန္ မ်ား ဝန္းရံတိုက္ခိုက္ေနျခင္းကို ေခ်မႈန္းရန္ အေရးေပၚ ေလေၾကာင္းတိုက္ခိုက္မႈ အတြက္ တာဝန္တစ္ရပ္ေရာက္ရိွလာသည္။ မူဂ်ာဟစ္သူ ပုန္မ်ားလက္ ထဲသို႔ စစ္ေတြၿမိဳ႕ က်မသြားေစရန္ ေလေၾကာင္းမွစစ္ကူေပးရန္ တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) မွ ေတာင္းခံ လာပါသည္။

မနက္ ၈ နာရီအခိ်န္၌ မဂၤလာဒံု အမွတ္ (၅ဝ၂) ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္၏ ဌာနခ်ဳပ္မွဴး သည္ ေလသူရဲ မ်ား၊ ေလတပ္သားမ်ားအားလံုးကို ရွင္းလင္းေဆာင္တြင္ စုရံုးေစလိုက္သည္။ ဒီေနာက္ေတာ့ စစ္ဆင္ေရးဝင္ ရမည့္ ေလသူရဲမ်ား အား စစ္ဆင္ေရးစီမံခ်က္အေသးစိတ္ကိုရွင္းျပ၍ စစ္ဆင္ေရးအမိန္႔ကိုေပးလိုက္သည္။ စစ္ဆင္ေရးဝင္ ရမည့္ေနရာသည္ ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ အလြန္ေဝးကြာေသာေၾကာင့္ တိုက္ပဲြ ဝင္ ေလယာဥ္မ်ား မိတၴီလာ ရွမ္းတဲေလတပ္စခန္းသို႔ ပံ်သန္းဆင္းသက္ျပီး ဆီထပ္ျဖည့္ရန္၊ ရွမ္း တဲေလယာဥ္ ကြင္းမွ ပံ်တက္ျပီး စစ္ဆင္ေရးဝင္ရမည့္ ရခိုင္တိုင္း စစ္ေတြၿမိဳ႕သို႔ ပံ်သန္းရ န္ ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္မွဴးမွ ညႊန္ၾကားပါသည္။ ေလသူရဲမ်ားသည္ ပစ္မွတ္ကို ငါးမိနစ္ၾကာတိုက္ ခိုက္ျပီး ရွမ္း တဲ ေလတပ္စခန္းသို႔ျပန္လာရန္၊ ရွမ္းတဲေလယာဥ္ကြင္းတြင္ ဆီျဖည့္ျပီးသည္ႏွင့္ မဂၤလာဒံု ေလ တပ္စ ခန္း ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ျပန္လာ ၾကရန္ျဖစ္သည္။

စစ္ဆင္ေရးအတြက္ တီ ၃၃ ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္ (၅) စီး ျဖင့္ ေလသူရဲ ႏွင့္ တဲြဖက္ေလသူရဲ စုစုေပါင္း (၁ဝ) ဦး ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။ အုပ္စုဖဲြ႕ ပံ်သန္းရန္အလို႔ငွာ ဝါရင့္ေလသူရဲ (၅) ဦး ႏွင့္ သူတို႔၏တဲြဖက္ေလသူရဲ (၅) ဦးကို ေလတပ္စခန္း ဌာနခ်ဳပ္မွဴးမွေရြးခ်ယ္ေပးခဲ့သည္။ နံနက္ ၉း၃ဝ နာရီတြင္ ေလယာဥ္ (၅) စီးသည္ ရွမ္းတဲ ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ ဦးတည္ ပံ်သန္းရန္အတြက္ မဂၤလာဒံုေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္မွ ထြက္ခြာ သြားၾကသည္။

မိုးေလဝသအေျခအေနမွာ ေကာင္းမြန္ေသာအေျခအေနတြင္မရိွေခ်။ အေနာက္ေတာင္မုတ္သံုေလ သည္ ျမန္မာ နိုင္ငံအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ျပီးျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လံုး ေတာင္ ငူၿမိဳ႕ေရာက္ သည့္တိုင္ မိုးေရာလွ်ပ္စီးေတြျဖင့္သာျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္းတေ လွ်ာက္ ႏွင့္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚ တြင္လည္း အလားတူ မိုးေလဝသအေျခ အေနပင္ျဖစ္သည္။

ခန္႔မွန္းေျခ နံနက္ ၁ဝး၂၅ နာရီတြင္ တိုက္ေလယာဥ္မ်ား ရွမ္းတဲေလတပ္စခန္းကိုေရာက္ဖို႔ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၁ဝး၅၅ နာရီအထိ တိုက္ေလယာဥ္မ်ား ရွမ္းတဲေလယာဥ္ကြင္းသို႔ ေရာက္မလာပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွမ္းတဲေလတပ္စခန္း၏ ေလေၾကာင္းထိန္းေမွ်ာ္စင္သည္ တနိုင္ငံလံုးရိွ ေလေၾကာင္းထိန္းေမွ်ာ္စင္ အားလံုးသို႔  တီ ၃၃ တိုက္ေလယာဥ္ (၅) စီး ေပ်ာက္ဆံုးေနျပီဟူ၍ အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္။ မိခင္ေလ တပ္စခန္း ဌာနခ်ဳပ္မွ ရွာေဖြေရးႏွင့္ကယ္ဆယ္ေရး အဖဲြ႕သည္ ေလယာဥ္မ်ားရွာေဖြေရးလုပ္ငန္းကို စတင္လိုက္ေသာ္လည္း တိုက္ေလယာဥ္မ်ားမွာ သတင္းမရေအာင္ ေပ်ာက္ဆံုးေန သည္။ မိခင္ေလတ ပ္ စခန္း ႏွင့္ ေလတပ္မိသားစုမ်ားမွာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈျဖစ္ခဲ့ရျပီးေနာက္ ရွာေဖြ၍မေတြ႕ရိွေသးဟု သတင္းပို႔ ခ်က္ကိုၾကားရျပီးေနာက္ မိသားစုမ်ား၏ေသာက အထြပ္အထိဋ္ေရာက္ခဲ့သည္။

တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) စစ္ဦးစီးမွဴး (ပထမတန္း)ရံုး၊ တပ္မေတာ္ (ေလ) စစ္ဦးစီးမွဴး (ပထမတန္း)ရံုး၊ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴးရံုး၊ စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္ရံုး တို႔က ရန္ကုန္-မနၲေလး ရထားလမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ႏွင့္ ရန္ကုန္-ေတာင္ငူအၾကား ကားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရိွ ၿမိဳ႕ၾကီးမ်ားကို တိုက္ေလယာဥ္ (၅) စီး ျဖတ္ေက်ာ္ပံ်သန္းသြားေသာ အသံကို ၾကားသလားဟု လိုက္ေမးခဲ့သည္။

နံနက္ ၉းဝဝ ႏွင့္ ၁ဝးဝဝ နာရီအၾကားတြင္ ေလယာဥ္မ်ား မိုးတိမ္မ်ားေအာက္ ေပ ၁ဝဝဝ အျမင့္မွ ေျမာက္ ဖက္သို႔ ပံ်သန္းသြားေသာအသံကို ၾကားရသည္ဟု ပဲခူးၿမိဳ႕မွ သတင္းေပးပို႔ခ်က္ကိုရရိွသည္။ မိုးတိမ္ မ်ားေၾကာင့္ ေလယာဥ္ (၅) စီး ေျမျပင္မွအထက္ နိမ့္နိမ့္ေလးပံ်သန္းသြားသည္ကို ပဲခူးၿမိဳ႕ သူၿမိဳ႕ သားအခိ်ဳ႕ ျမင္လိုက္ရသည္။

ဒီေနာက္ေတာ့ ဒိုက္ဦး ႏွင့္ ပဲႏြယ္ကုန္းၿမိဳ႕မ်ားမွလည္း နံနက္ ၁ဝးဝဝ နာရီတြင္ ေလယာဥ္ (၅) စီး ေျမာက္ဖက္သို႔ ဦးတည္ျပီး နိမ့္နိမ့္ေလး ပံ်သန္းသြားေၾကာင္း ထပ္မံအတည္ျပုသည္။ ထိုေနာက္ ေလယာဥ္ (၅) စီး နံနက္ ၁ဝ နာရီ အခိ်န္ တြင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွျဖတ္ပံ်သြားသည္ကို အသံၾကားသ လား၊ ေတြ႕ျမင္သလားဟု ေတာင္ငူၿမိဳ႕ကို စံုစမ္းေမးျမန္းရသည္။ ေလယာဥ္မ်ားကို မေတြ႕ဟု ေတာင္ငူၿမိဳ႕မွ အေၾကာင္းျပန္ လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုက္ေလယာဥ္ မ်ားသည္ ေရႊက်င္ၿမိဳ႕ ႏွင့္ ေက်ာက္ၾကီးၿမိဳ႕မ်ားဆီသို႔ ဦးတည္ပံ်သန္းသြားနိုင္ေၾကာင္း ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္မွ ခန္႔မွန္းသံုးသပ္လိုက္သည္။ ေရႊက်င္ ၿမိဳ႕ကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းလိုက္ရာ အေျဖမွာမွန္ကန္ေနေၾကာင္းသိရသည္။ တိုက္ေလယာဥ္ (၅) စီး အုပ္စုဖဲြ႕၍ မိုးတိမ္မ်ား ေအာက္ေျခ ေပ ၁ဝဝဝ အျမင့္မွ ပံ်သန္းသြား သည္ကိုျမင္ ရျပီးေနာက္ ေလယာဥ္မ်ားေပ်ာက္ ကြယ္သြားေၾကာင္း ေရႊက်င္ၿမိဳ႕ မွ အေၾကာင္းျပန္လာသည္။ ထိုေန႔ည သန္းေခါင္ယံ အလြန္ နံနက္ ၁း၃ဝ နာရီတြင္ ထိုေလယာဥ္မ်ား သတင္းကိုရရိွသည္။ ထိုစဥ္က ဆက္သြယ္ေရး စံနစ္မွာ ေအာ္တိုတယ္လီ ဖုန္းမဟုတ္ပဲ တယ္လီဖုန္းအိပ္စ္ခိ်န္းမွ တဆင့္ ေခၚရျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုကဲသို႔ သတင္းေနာက္ က်ရျခင္းအေပၚ စိတ္ပ်က္မိ သည္။ ေနာက္ဆံုး အေနျဖင့္ တိုက္ေလယာဥ္ (၅) စီး မွာ ပ်က္က် သြားျပီဟုသာ ေကာက္ခ်က္ခ်စရာ ရိွေတာ့သည္မို႔ အထက္ဌာနအဆင့္ဆင့္ကို အစီရင္ခံတင္ျပ လိုက္ပါသည္။

ေနာက္တေန႔နံနက္တြင္ ဒုတိယကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ၾကည္း) ႏွင့္ ဒုတိယကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ေလ) တို႔ သည္ အဲလူးဝက္ ရဟတ္ယာဥ္ (၂) စီးျဖင့္ ေလယာဥ္မ်ား ပ်က္က်သည္ဟုထင္ ရေသာ ေနရာမ်ား ကိုလိုက္ရွာပါေတာ့သည္။ ေရႊက်င္ၿမိဳ႕အနီးရိွေတာင္ေပၚတစ္ေနရာတြင္ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ ေလယာဥ္ပ်က္မ်ားကိုေတြ႕ရိွရပါသည္။ ေသဆံုးကုန္ေသာ ေလသူရဲမ်ားကို ေကာင္းမြန္စြာသၿဂၤဳ ိလ္ျပီး ၾကြင္းက်န္ေသာ အရိုးျပာမ်ားကို ေလတပ္စခန္း ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ျပန္လည္ယူေဆာင္ လာခဲ့သည္။ ေနာက္တေန ႔တြင္ အရိုးျပာ မ်ားကို မဂၤလာဒံုစစ္သခိ်ဳၤင္းသို႔ပို႔ေဆာင္ျပီး စစ္အခမ္းအနားျဖင့္ ျမဳတ္ႏွံခဲ့သည္။

ေၾကကဲြဖြယ္ရာထိုျဖစ္ရပ္မွ ေလသူရဲအားလံုး သင္ခန္းစာယူသင့္သည္မ်ားမွာ -

(၁) အုပ္စုဖဲြ႕ပံ်သန္းမႈတြင္ ေလယာဥ္မ်ား ပဲခူး၊ ဒိုက္ဦး၊ ပဲႏြယ္ကုန္း တို႔ကိုေက်ာ္လြန္ျပီး ေရႊက်င္ေရာက္ သည္အထိ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္သည္ ေလယာဥ္မ်ားကို ဦးေဆာင္သြားသည္မွာ ေသခ်ာေပသည္။

(၂) ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္မ်ား၏ ဆီစားႏႈန္းျမင့္ေသာေၾကာင့္ ခရီးေဝးပံ်သန္းရာတြင္ နိမ့္နိမ့္ပံ်သန္းရန္ မသင့္ေတာ္ေခ်။ ေလယာဥ္ဆီသံုးစဲြမႈ ေခြ်တာရာလည္း ေရာက္ေအာင္ ျမင့္ျမင့္ပံ်သန္းသင့္သည္။

(၃) အုပ္စုေခါင္းေဆာင္သည္ အနိမ့္ပံ်သန္းျခင္းကိုအၾကာၾကီးမလုပ္သင့္ဟု နားလည္ေသာေၾကာင့္ တိမ္ပါး ရာ ေရႊက်င္ၿမိဳ႕ အနားမွ အျမင့္သို႔ ထိုးတက္စဥ္တြင္ ေလယာဥ္မ်ားေတာင္ခပန္းႏွင့္တိုက္မိခဲ့သည္။

(၄) ေတာင္ထိပ္၏အျမင့္မွာ ပင္လယ္ေျမမ်က္ႏွာျပင္မွအထက္ ၁၉ဝ၅ ေပ ရိွျပီး ေတာင္၏အျမင့္ ၁၈ဝဝ ေပ ကို ေလယာဥ္ မ်ားဝင္တိုက္ခဲ့သည္။ မိုးရြာသြန္းေနေသာေၾကာင့္ ေလယာဥ္ မ်ားအတြက္ ျမင္ကြင္း မေကာင္း တာလည္းျဖစ္နိုင္သည္။

(၅) အုပ္စုေခါင္းေဆာင္သည္ အထက္ကိုေဖါက္တက္ရန္ ၁ မိနစ္ခန္႔ေစာ၍ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါက ေလယာဥ္ (၅) စီးစလံုး ထိုေတာင္ကိုေက်ာ္လႊားနိုင္ျပီး ရွမ္းတဲေလတပ္စခန္း သို႔ ေခ်ာေမာစြာဆင္းသက္နိုင္ မည္ျဖစ္ သလို ေလသူရဲ (၁ဝ) ဦး၏ အသက္ဆံုးရံႈးမႈကို ျဖစ္ေစမည္မဟုတ္ေခ်။

(၆) အုပ္စုဖဲြ႕ပံ်သန္းမႈတြင္ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ အခိ်န္ႏွင့္အမွ်အေရးၾကီးသည္ကို ဤအျဖစ္ ဆိုးမွ သင္ခန္းစာယူသင့္ေပသည္။ အထူးသျဖင့္ ရာသီဥတုဆိုးဝါးခိ်န္တြင္ အုပ္ဖဲြ႕ပံ်သန္းရာ၌ အုပ္စုေခါင္းေဆာင္၏ ပံ်သန္းေရးဝါရင့္မႈသည္ အေရးပါလွေပသည္။

(၇) ခရီးေဝးပံ်သန္းရာတြင္ စိတ္ခ်ရေသာနည္းမွာ လိုအပ္ေသာအျမင့္အထိ ပံ်တက္ရန္၊ တဲ့တဲ့ပံ်သန္းရန္၊ ရည္မွန္းခ်က္ ေလယာဥ္ကြင္း ႏွင့္ တေျဖာင့္တည္း ပံ်သန္းရန္ တို႔ျဖစ္ေပသည္။

မွတ္ခ်က္။ ထိုျဖစ္ရပ္တြင္ ေသဆံုးကုန္ေသာ ေလသူရဲ (၁ဝ) ဦးတို႔၏ အမည္မ်ား ယခင္က က်ေနာ္ထံတြင္ရိွခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္ပကိုမသြားမီ မိတ္ေဆြတစ္ဦးကို မွတ္စုမ်ားကိုေပးလိုက္ ရာတြင္ပါ သြား ပါသည္။


အျငိမ္းစား ဗိုလ္မွဴးၾကီးသန္းေဌး (ေလ)

ေ၀ဟင္ခ်စ္သူ