မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဖတ္စ္ေလဒီ

[First Lady = သမၼတကေတာ္]

ေရးသူ- အမည္မသိပါ။ သိလွ်င္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပေပးပါမည္

ေခါင္းစဥ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ စာကိုယ္မလာခင္ နိဒါန္းေလးေတာ့ ပ်ိဳးခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္းဆိုရင္ ဖတ္ရတာျဖစ္ေစ၊ သိထားတာေ လး ျပ န္ေျပာ တာ မွာျဖစ္ေစ အင္မတန္ အရသာရွိလွပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ စက္ဘီးေတာင္ မစီးတတ္တာ၊ ဂ်ပန္ ကို ေတာ္လွန္ဖို႔ အဂၤလိပ္နဲ႔ ဆက္သြယ္စဥ္မွာ "ေအာင္ဆန္းရာ၊ ငါတို႔ႏိုင္တုန္းမို႔ မင္းလာေပါင္းတာ မဟုတ္ လား" အေမးခံရေတာ့ "ဟုတ္တယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ရွံဳးေနတုန္းေပါင္းရင္ က်ဳပ္ႏိုင္ငံ အက်ိဳးရွိမွာမို႔လား" ဆိုၿပီး ဘြင္း ဘြင္းႀကီးေျပာခ်လိုက္လို႔ အဂၤလိပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဆာဝီလ်ံစလင္း က သေဘာက်သြားတာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အထြဋ္အျမတ္ထားၿပီး က်င္းပတဲ့ ထမင္းစားပြဲႀကီးမွာ ပြဲမစခင္ ဟင္းတံုးႏိႈက္စားၿပီး စပ္ၿဖဲၿဖဲလုပ္ေနတာ၊ ႏိုင္ ငံေရးကို ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ မိသားစုကိစၥသံုးဖို႔ ေရႊထုပ္ႀကီးလာေပးတဲ့သူကို ဘုေျပာၿပီး အိမ္ေ ပၚက ေမာင္းခ်တာ၊ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္နဲ႔ ဝင္သြားလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွန္းမသိတဲ့ အေစာင့္ ရဲေဘာ္က ေမာင္းထုတ္တာ၊ အင္မတန္ဖင္ေခါင္းက်ယ္တတ္တဲ့ အဂၤလန္ကို အသြားမွာ အဝတ္ အစားေကာင္းေကာင္းမပါလို႔ အိႏိၵယေရာက္မွ ေနရူးက ဆင္ေပးလိုက္ရတာ၊ အိုဗ်ာ ... ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။

အဲဒီလိုအေၾကာင္းေလးေတြ စီကာစဥ္ကာၾကည့္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ခ်စ္လာလိုက္၊ သနားသြားလိုက္၊ အားမလိုအားမရျဖစ္လိုက္၊ ႏွေျမာတသျဖစ္လိုက္၊ ေလးစားလိုက္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို နည္းနည္းေလာက္ အသက္ရွည္ေစခ်င္လိုက္တာဆိုၿပီး တမ္းတလိုက္ ... အရသာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ခံစားရပါတယ္။ အားလံုးကို ခ်ဳပ္ၿပီးၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္ညိဳတာျဖစ္ၿပီး သူ႔လိုမ်ိဳး ၾကည္ညိဳေလာက္စရာေခါင္းေ ဆာင္ ျမန္မာျပည္မွာ ထပ္မေပၚႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။

တခါ ... ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အဲဒီအေၾကာင္းေလးေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ က်မွ အနီးကပ္ေနခဲ့တဲ့သူ၊ ၾကံဳခဲ့တဲ့သူေတြက ျပန္ေဖာက္သည္ခ်လို႔ လူအမ်ားသိၾကရတာပါ။ သက္ရွိ ထင္ရွား ရွိစဥ္တုန္းကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို တျပည္လံုးက ခ်စ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မေသခင္မွာသာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ျပည္သူေတြသိခဲ့ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚ ထားတဲ့အခ်စ္ဟာ ေနာက္တစ္ျပန္မက တိုးခဲ့ၾကဦး မယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေသမွ ခ်စ္ရမွန္းသိတဲ့ ဥပမာေတြကလည္း အမ်ားသားေလ။

ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေသမွ/ မရွိေတာ့မွ ခ်စ္ၾကရတဲ့အျဖစ္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ မ်ားခဲ့ၿပီ။ ရွိေန တုန္းမွာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာေလးေတြ ခ်စ္သင့္တယ္။ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာေလးေတြကိုလည္း အမ်ား သိေအာင္ ေဖာက္သည္ခ်သင့္တယ္လို႔ ျမင္တယ္။

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းစဥ္တင္ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို အခုေျပာပါေတာ့မယ္။ ေခါင္းစဥ္ထဲက ဖတ္စ္ေလဒီ/ သမၼတကေတာ္ ဆိုတာ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ ရဲ႕ဇနီး ေဒၚခင္ခင္ဝင္း ကို ေျပာခ်င္တာ ပါ။ ျဖစ္ စ ဥ္ေ လး ကေတာ့ ဒီလိုပါ ...

အခ်ိန္ကေတာ့ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ထဲမွာပါ။ ဦးသိန္းစိန္ဟာ န.ယ.က အတြင္းေရးမွဴး(၁)တာဝန္ ယူထားရပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ဦးစိုးဝင္းပါ။ ဦးခင္ညြန္႔နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးတစ္ဖြဲ႕လံုး ရွင္းၿပီးကာစအခ်ိန္ေပါ့။ ဦးသိန္းစိန္ဟာ က်န္းမာေရးကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးမေကာင္း၊ သူရဲ႕ အထက္/ေဘး/ေအာက္ကလူေတြ လုပ္ေဆာင္ပံု ကလည္း သူ႕ခံယူခ်က္၊ သူ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ အစပ္အဟပ္မတည့္ဆိုေတာ့ အင္မတန္စိတ္ညစ္ၿပီး အနား ယူဖို႔ စိတ္ကူးပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္က နားဖို႔စိ တ္ကူးၿပီ ဆိုေတာ့ ေဒၚခင္ ခင္ဝင္းက လည္း ေရွ႕ ဆက္ မယ့္ ဘဝခရီးမွာ မိသားစုဝမ္းေရးအတြက္ အၾကံထုတ္ရေတာ့တာေပါ့။ တပည့္တခ်ိဳ႕နဲ႔ တိုင္ပင္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အန္တီႀကီးက သူ မုန္႔ဟင္းခါးေတာ့ ခ်က္တတ္တယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲခ်က္မယ့္သူ တစ္ေယာ က္ေလာ က္ ထပ္ ရွာမယ္။ ေ အာင္ မဂၤလာ အေ ဝးေျပး ဝင္းထဲမွာ ဆိုင္ခန္းတစ္ခန္း လခ်ဳပ္နဲ႔ငွါးၿပီး ဆိုင္ဖြင့္ မယ္ လို႔ အၾကံရပါတယ္။

ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ ရီေနၾကမယ္ထင္တယ္။ ဦးသိန္းစိန္မိသားစု အဲဒီေလာက္ထိ အေျခအေန ဆိုးပါ့ မလားဆိုၿပီး။ ဒီမွာကိုယ့္လူ ... ခင္ဗ်ားသိေအာင္ ေျပာျပမယ္။ ဦးသိန္းစိန္ဟာ ႀတိဂံေဒသ တိုင္းမွဴးက လာ တာ။ တိုင္းမွဴးတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ လုပ္ႏိုင္သလဲဆိုရင္ ေက်ာက္စိမ္းေဒသ ေျမာက္ပိုင္း တိုင္း ရဲ႕ တိုင္းမွဴးေဟာင္းတစ္ေယာက္ဟာ ရန္ကုန္ကသူ႔အိမ္ႀကီးမွာ ေက်ာက္စိမ္းျပားေတြကို တအိမ္လံုး အျပည့္ ကပ္ထားတယ္ဗ်။ ဦးသိန္းစိန္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ႀတိဂံေဒသတိုင္းဟာ ကုန္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းေရာ၊ ဘိန္းေရာ၊ စိတ္ၾကြေဆးေရာ စံုလို႔ ... စံုလို႔ ... ။ တိုင္းမွဴးၿပီးေတာ့ န.ယ.က အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္ လာေသး တယ္။ သူျဖတ္သန္း ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြဟာ သူသာစိတ္ရွိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္တိုင္ဘာမွ လုပ္ေန စရာမလိုဘူး။ မ်က္ႏွာေလး လႊဲထား လိုက္ရံုပဲ။ သေဘာေပါက္။ ဒါေပမယ့္ ဦးသိန္းစိန္ဟာ အဲဒီလိုစိတ္မ်ိဳး အရင္ ကလည္း မရွိခဲ့၊ နားေတာ့မယ့္ ဆဲဆဲ မွာ လည္း ရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို တသက္ လံုးေပါင္း လာတဲ့ အန္ တီႀကီး က သိလို႔ အခုလို မုန္႔ဟင္းခါး ေရာင္းဖို႔ စိတ္ကူးရတာေပါ့။

အန္တီႀကီးရဲ႕အၾကံ ဘာေၾကာင့္အေကာင္အထည္မေဖာ္ျဖစ္တာလဲဆိုရင္ ဘေရႊႀကီးက ခြင့္မျပဳတာနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ဟာ မနားလိုက္ရပါဘူး။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးဟာလည္း ဒါပါပဲ။

သိပ္မၾကာေသးခင္က အျဖစ္ေလးကိုလည္း ၾကားမိလိုက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ကေလးေဆးရံုမွာ လာတက္တဲ့ ကေလးကို ေဆးရံုဆင္းသြားမွပဲ သမၼတႀကီးရဲ႕ေျမးမွန္း သိလိုက္ၾကတယ္ဆိုတာေလ။ လူသိပ္မသိလိုက္တဲ့ အျဖစ္ေလး တစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ထဲမွာ သမၼတႀကီးနဲ႔ ဝန္ႀကီးတခ်ိဳ႕ ေလယာဥ္နဲ႔ ရန္ကုန္ေ လဆိပ္ကို ေရာက္လာၾကတယ္။ လူႀကီးေတြအကုန္လံုး ေလယာဥ္ေပၚကဆင္း၊ လာႀကိဳတဲ့ ကားေတြနဲ႔ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ထြက္သြားၿပီးမွ သမၼတႀကီးရဲ႕သမီးဟာ ကေလးခ်ီၿပီး ေလယာဥ္ေပၚက ကုပ္ကုပ္ ကေလး ဆင္း၊ ေနာက္ဘက္ကေန တိတ္တိတ္ကေလး ထြက္သြားရတယ္။ ဒါေတာင္ သမၼတႀကီးက ကေလး ငယ္ငယ္ ကားနဲ႔ဆင္းရင္ ပင္ပန္းမွာကို သနားလို႔ လိုက္ခြင့္ျပဳၿပီး ပါလာတာ။ အဲဒီကေလးႀကီးၿပီဆိုရင္ အခုလို လိုက္ရဖို႔ မျမင္ဘူး။

ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ သိပ္ႀကီးမၾကာေသးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေမ့မပစ္ၾကပါနဲ႔ဦး။ ရုပ္ဆိုး၊ ပုပ္သိုး၊ လိပ္ေထာ ဆိုတဲ့ သမီးေတာ္ေတြ ႀကီးစိုးမင္းမူခဲ့တာတို႔၊ စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္၊ ဖိုးလျပြတ္ ဆိုတဲ့ ေျမးေတာ္ေတြ အထူး အခြင့္ အေရးနဲ႔ ေသာင္းက်န္းခဲ့တာတို႔ဟာ ၿပီးခဲ့တာမွ သံုးခါလည္ေတာင္မရွိေသးဘူးဗ်။ အဲဒီလိုလူစားေတြ ကမၻာေပၚက အၿပီးတိုင္ ေပ်ာက္သြားၿပီလို႔မ်ား ထင္ေနၾကၿပီလား။ ေနာက္ထပ္ ေပၚမလာႏိုင္ဘူးလို႔မ်ား ထင္ေနၾကၿပီ လား။ အဲဒီလိုေခတ္ကို ျပန္မေရာက္ဖို႔ ဆုေတာင္းတဲ့အထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိပ္ဆံုး က တစ္ေယာက္ပဲဗ်ိဳ႕။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သိထားေပမယ့္ ခ်ေရးစရာ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္လည္းမရွိ၊ နာမည္ဝွက္ (Fake Account)ကလည္း မရွိတာနဲ႔ အမ်ားသိေအာင္ ထုတ္မေျပာျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အထက္မွာ ေျပာခဲ့ သလိုပဲ ... ရိွေနတုန္းမွာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာေလးေတြအေပၚ ခ်စ္သင့္တယ္ထင္လို႔ အခုလို အလ်ဥ္းသင့္ တဲ့ေနရာက တင္ျပရတာပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ ထင္မယ္။ ဒီေကာင္ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ တပည့္ ေဖာ္လံဖားထဲက ျဖစ္မယ္ေ ပါ့။ တပည့္မဟုတ္ရပါဘူး။ သူတို႔မိသားစုနဲ႔ တစ္ခါမွ မပတ္သက္၊ မဆက္ဆံဘူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို စိတ္ထားေကာင္းတဲ့သူေတြကို ေဖာ္လံဖားေနတယ္ အေျပာခံရရင္ေတာ့ ခံႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။ စိတ္ ဓာတ္ေအာက္ တန္းက်တဲ့ သူေတြေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖားခဲ့/ျပားခဲ့ရေသးတာပဲ။

ကဲ... မိတ္ေဆြ။ တကယ္လို႔ အန္တီႀကီး ေဒၚခင္ခင္ဝင္းသာ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ား သြားစား မလား ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သြားမယ္။ ဒီေလာက္ စိတ္ရင္းစိတ္ဓာတ္ ေကာင္းတဲ့သူေတြ ခ်က္တာပဲ ... ထည့္ရ မယ့္ အမယ္ေတြကို ဘယ္ဟာမွ ခိုထားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေစတနာဆိုတဲ့ အမယ္ကလည္း ပမာဏ အမ်ားႀကီး ပါဦးမွာ။ အဲဒီဆိုင္သာ ဖြင့္ခဲ့ရင္ ခင္ေထြးရီတို႔၊ ေျမာင္းျမေဒၚခ်ိဳတို႔ေတာင္ ေဒဝါလီ ခံသြားရဦးမယ္။ ကၽြန္ေ တာ္ ကေတာ့ အေၾကာ္ႏွစ္ခုေလာက္ထည့္ၿပီး အိုးဘဲဥ၊ ငါးဖယ္နဲ႔ က်က်နန စားပစ္မယ္။ ဟင္းရည္ ကို လည္း တစ္ပန္းကန္အျပည့္ေတာင္းၿပီး ေသာက္ပစ္မယ္။ ၿပီးရင္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအထိ ဝင္သြားၿပီး ဟင္းရည္ အိုး ကူေမႊေပးလိုက္ဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔လည္း မီးဖိုထဲထိ မလိုက္ခ်င္ရင္ေတာင္ မုန္႔ဟင္းခါးကိုေတာ့ အားေပးခ်င္ လိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဟုတ္ရဲ႕လား။