အိမ္ျပန္ခ်ိန္

စစ္ပြဲၾကီးျပီးရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္...။

ဦးေခါင္းထက္မွာ က်ည္ဆံေတြက နတ္ဆိုးရဲ႕ ေလခြ်န္သံလို
တရႊီရႊီျမည္ေနတုန္း ေျမလႊာေအာက္ကမိုင္းဗံုး
၀ုန္း ကနဲ ေပါက္ကြဲတယ္…။

ငါ့အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔အတူ
ျပဳတ္ထြက္လြင့္စင္သြားေပါ့…။

ေသမင္းဟာ..
လက္ပိုက္ကို ျဖဳတ္ျပီး....
ငါ့ဆီကို တစ္လွမ္းခ်င္းလာေနတယ္...။

ေသနတ္သံ၊ ဗံုးသံေတြ ေပ်ာက္ဆံုးျပီးးးးးးးးးး
ငါ့အေတြးထဲမွာ ငါ့သား နဲ့ ငါမယားရဲ့ ငိုညီးသံေတြက ၾကီးစိုးလို့ေနတယ္...။

ငါသိလိုက္တယ္ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ နဲ့ ဒဏ္ရာဗရဘြ နဲ ငါ့့အေလာင္းေပၚက အမွန္တရားကို ဘယ္သူမွ သိမွာမဟုတ္ဖူးးးးးးးးး ။ ဒါေပမယ့္ ငါၾကိဳးစားျပီး ျပံဳးေနတယ္...။

ငါ့ရဲ့ စစ္ယူနီေဖာင္း နဲ ့ငါ့ရင္ဘတ္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ စစ္မွဳထမ္းသက္တံဆိပ္ ကေလးက ငါ့ကို တာ့တာျပေနတယ္...။

ငါ့ရဲ့ အသက္ရွဳသံေတြက အိမ္ကိုျပန္ဖို့အတြက္ အမွတ္စဥ္ေရတြက္ ေနသေယာင္ေယာင္...။

ငါ့ရဲ့ ခႏၱကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းေတြအားလံုး ေကာက္ပဲသီးႏွံေတာင္ မစိုက္တဲ့ အေျမွာက္ဆံေတြေပါက္ကြဲ ေသနတ္သံေတြ ဆူညံေနတဲ့ စစ္ေျမျပင္မွာ ျဖစ္သလို ေျမျမဳတ္ခဲ့ရေတာ့မယ္...။

ငါ့သားေလးကို ေက်ာင္းစာေလးေတြ ငါတတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ကေလး ရွင္းျပရဦးမယ္..။ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ၀လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြ ဆြဲျပရဦးမယ္..။

ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးး ခုေတာ့ စစ္ပြဲၾကီး မျပီးေသးပဲ အိမ္ျပန္ရေတာ့မွာပါလား........။

မင္းခန့္ ဦး