ခ်ာတူးလန္ ျမန္မာစစ္ကားမ်ား

ေခါင္းစဥ္ကိုၾကည့္ျပီး Military Vehicles မ်ား ( FAW, Aerolus, Lanjian ) ေတြကိုေျပာတာ ထင္ေနပါ လိမ့္မယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီ့ကားေတြက ခ်ာတူးလန္ အဆင့္ထက္ေတာင္ေက်ာ္ေနပါျပီ မဟာခ်ာတူး လန္ ျဖစ္ေ န ပါျပီ။ အဲ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမွာက War Action Movie ေတြ အေၾကာင္းပါ။

 

၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္က ရံုတင္ခဲ့ျပီး ေအာ္စကာတေလွၾကီး သိမ္းၾကံဳးယူသြားတဲ့ Saving Private Ryan ကိုရုပ္ရွင္ပရိသတ္ေတြ ေမ့ႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။ မင္းသားၾကီး Tom Hank ရဲ႕ စစ္ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ ရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္ ေပၚလြင္တဲ့မ်က္ႏွာသြင္ျပင္၊ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေနတဲ့ အဂ္လိပ္ေရလက္ၾကား၊ Omaha Beach၊ အတံုးအရံုးက်ဆံုးေနတဲ့ အေမရိကန္ မရိန္းတပ္သားေတြ၊ ရက္စက္လွတဲ့ ဂ်ာမန္စက္ေသ နတ္ၾကီး တို႔ကို ျမင္ေယာင္မိမွာျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ မရိန္း တပ္သားမ်ားကို သနားၾကသည္၊ ေလးစားၾကသည္၊ ရန္သူ ဂ်ာမန္တို႔ အေပၚ ရြံမုန္းၾကသည္။ ရုပ္ရွင္ေကာင္း တခု၏ ရသ သာမက လူတိုင္း၏ စိတ္ႏွလံုးတြင္ စူပါ ပါ၀ါ အေမရိကန္ကိုေလး စားမိၾကသည္။

ျပန္ေတြးၾကည့္ပါ သမိုင္းမွာတကယ္ေရာ ဒီလိုေတြျဖစ္ခဲ့လား။ (၁၉၄၄) ခုႏွစ္ ဂၽြန္လ (၆)ရက္ေန႔ ဂ်ာမန္တို႔ အရွံဳးၾကီး ရွံဳးေနခ်ိန္ အေရွ႕ဘက္မွ ရုရွတို႔တင့္ကားႏွင့္ လိုက္ၾကိတ္သလို တလွိမ့္လွိမ့္တက္လာျပီး ဂ်ာမန္ တို႔ ၏ တပ္မဟာမ်ား တခုျပီး တခုျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းေနခ်ိန္တြင္ အေနာက္ဘက္ အဂၤလိပ္ေရလက္ၾကားမွ အေမ ရိ ကန္ ႏွင့္ အဂ္လိပ္တပ္မ်ား ေနာ္မန္ဒီ ကမ္းတက္ တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ D-day တြင္ Omaha, Utah ႏွင့္ ဓါး ကမ္းေျခ မ်ားမွ ေရေၾကာင္းလက္နက္ၾကီး ပစ္ကူ အသာစီးအင္အားႏွင့္ ၀င္တိုက္ေတာ့သည္။ 

ထိုကမ္းေျခ မ်ား မွာ ေ၀းလြန္းသျဖင့္ ဂ်ာမန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားမွ ထင္မထားေသာေနရာျဖစ္သည္။ စစ္အင္ အား ၾကီး မဆို ထား ဘိ ခုခံကာကြယ္ရန္ေလယာဥ္ ၂ စီးသာထားထားသည္။ စစ္သေဘၤာမ်ား ပစ္ခတ္မွဳႏွင့္ ပင္ ေျမျပင္ မွာ မြ စာၾကဲေနျပီျဖစ္သည္။ အလြယ္တကူပင္တက္သိမ္းႏိုင္ေလသည္။ မက်ဘူးေတာ့မဟုတ္ စစ္ပြဲ စဥ္ တခုလံုး စစ္ သည္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္က်သည္။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ေတြပဲေတာ့ မဟုတ္။ အဂၤလိပ္ တပ္ေတြ လဲ က် သည္။ သို႔ေသာ္ ရုပ္ရွင္ထဲတြင္ အဂၤလိပ္စစ္တပ္ကို မေတြ႕ရ အားလံုးအေမရိကန္ေတြပဲ ျဖစ္ေန သည္။ ဂ်ာမန္ေတြ ဘက္က ပိုဆိုးသည္ ထုိတိုက္ပြဲမ်ားတြင္ပင္ မဟာမိတ္ေတြ က်တာထက္ ၂ဆမ က က်ဆံုးသည္။ ရဲေဘာ္ မေျပာႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပင္ ၃၀ ေက်ာ္က်သည္။ ဘန္ကာမ်ားထဲတြင္ အရွင္လတ္လတ္ မီးတိုက္ ခံရသည္။ ဆုတ္ ခြာရခ်ိန္တြင္ ရိကၡာျပတ္ကာ လူသားပင္စားရသည္ဟူ၏။ ထားေတာ့ ေျပာရင္း ေျပာ ရင္း ဘာလင္ သိမ္း တိုက္ပြဲအထိေရာက္သြားေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီဇာတ္ကားနဲ႔ တင္ အဂၤလိပ္ တပ္မ်ား ဒုတိယ ကမၻာစစ္ တုန္းက လုပ္ခဲ့တာေတြ သဲထဲေရ သြန္ျဖစ္ရသည္။ ျဗိတိသွ် ရုပ္ရွင္ ထုတ္ လုပ္ေရး က ကန္႔ ကြက္ သည္။ သို႔ေသာ္ ေဟာလိ၀ုဒ္က ရွင္းရွင္းပဲျပန္ေျပာ လုိက္သည္ ငါတို႔ လို ရိုက္ႏိုင္ လွ်င္ရိုက္ မရိုက္ႏိုင္ လွ်င္ ပါးစပ္ပိတ္... ။ ရွင္းသည္။

ဒါတင္ပဲလား မဟုတ္ပါ။ အဂ္လိပ္စစ္တပ္က အေမရိကန္တို႔ထက္ အနာခံကာတုိက္ခဲ့ေသာ စစ္ပြဲေတြ မ နည္း ပါ။ Operation Market Garden, အာလာမိန္း တိုက္ပြဲ၊ Dankisk တိုက္ပြဲ အစရွိ သည္တို႔မွာ ေပ်ာက္ ဆံုးေန၏။ အဂၤလိပ္ စစ္သားမ်ားစြာ က်ဆံုးခဲ့သည္။ ေႏွာင္းေခတ္ လူမ်ားက ဒါေတြေမ့သြားျပီ။ The Longest Day, Hamberger Hill ႏွင့္ Band of Brother စသည္ စသည္ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ အေမရိကန္ တို႔ ဟီးရိုးျဖစ္ ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစစ္ကားမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္တပ္ မ်ားမွာ ဂ်စ္ကား တစ္စီးႏွင့္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေန သူမ်ား အျဖစ္သာ ပါ၀င္ခဲ့ရသည္ ။ေနာက္လူမ်ား ဆိုလွ်င္ ဒုတိယကမၻာစစ္ ဆိုတာ အေမရိ ကန္ႏွင့္ ၀င္ရိုး စြန္းႏိုင္ငံ မ်ား တိုက္ပြဲ ဟုေတာင္ထင္ၾကလိမ့္မည္။ 

အေရွ႕ဘက္ စစ္မ်က္ႏွာတြင္လည္း ဂ်ပန္တို႔ အရွံဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္ အေမရိကန္ တို႔ေအာင္ပြဲ ခံေနခ်ိန္ တြင္ မေတာ့ မွန္ပါသည္။ အေမရိကန္ အထိနာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တို႔၏ ခါမိကာဇီ စိတ္ဓါတ္ကို မယွဥ္ႏိုင္ေသာ အခါ ေနာက္ဆံုး လက္နက္ ထုတ္သံုးလိုက္သည္။ အႏွဴျမဴဗံုး ႏွစ္လံုးၾကဲခ်လိုက္သည္။ ေအးေရာ။ ဂ်ပန္ျပည္ သူ မ်ားစြာေသေၾကခဲ့ရသည္။ ယခုတိုင္ပင္ Radiation ျပသာနာမ်ားစြာရင္ဆိုင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ အေမ ရိ ကန္ မီဒီယာမ်ားက အႏွဴျမဴဗံုး ကိုေမ့လိုက္သည္။ ဂ်ပန္ကို ဗီလိန္လုပ္ကာ ရိုက္ထားေသာ ဇာတ္ကားေတြ မနဲ မေနာ။ Pearl Habour, Wind Talker, Bridge on river Kwai အစရွိေသာ နာမည္ေက်ာ္ ရုပ္ရွင္ေ ပါင္းစံု ျဖင့္ဂ်ပန္တပ္ေတြကို ဆိုး၀ါးလြန္းေသာ စစ္ဘီလူးေတြလိုရိုက္ထားသည္။ အႏွဴျမဴဗံုးၾကဲ လိုက္သည္ ကပင္ မွန္သလိုလို လုပ္လာသည္။

ကဲ အျဖစ္မွန္ကို ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ ။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ေသဆံုးသူမ်ား (စစ္သား only) စာရင္း ကိုၾကည့္ပါ။

အေမရိကန္စစ္သား ေလးသိန္းခန္႔ (ေရတပ္အပါအ၀င္)

ဆိုဗီယက္စစ္သား ရွစ္ဆယ့္ရွစ္သိန္း မွ တစ္ရာ့ခုႏွစ္သိန္းၾကား

ဂ်ပန္စစ္သား ႏွစ္ဆယ့္ ခုႏွစ္သိန္းခန္႔

တရုတ္စစ္သား သိန္းသံုးဆယ္ခန္႔

အဂၤလိပ္စစ္သား သံုးသိန္းရွစ္ေသာင္းေက်ာ္

ျပင္သစ္စစ္သား ႏွစ္သိန္းခန္႔

ဂ်ာမန္စစ္သား ငါးဆယ့္ငါးသိန္းခန္႔ ျဖစ္ၾကသည္။

ဒါဆို အေမရိကန္မဟုတ္တဲ့ တျခားႏိုင္ငံက စစ္သားေတြကေရာ ဘာအတြက္ေသၾကရတာလဲ။ သူတို႔ ကေ ကာ စစ္မတိုက္ဘူးလား။ ေမးစရာျဖစ္လာသည္။ မဟုတ္ပါဘူး တိုက္ခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္ေရငတ္ ရိကၡာျပတ္ ရင္း တိုက္ခဲ့ အသက္စြန္႔ခဲ့ရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ အသက္စြန္႔ခဲ့တာကို ေဖၚျပမယ့္မီဒီယာ မရွိတဲ့ အတြက္ ေနာက္လူေတြက အမွဳမဲ့ အမွတ္မဲ့ေတာင္ ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။ 

ဒီဘက္ေခတ္ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲ အီရတ္ အာဖဂန္စစ္ပြဲမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စစ္ကားမ်ားကိုၾကည့္ပါ။ We were soldiers, Platoon, Behind enemy line, Hurt Lockers. စသျဖင့္မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ အေမရိ ကန္ စူပါဟီးရိုးဇာတ္ကားေတြ မနည္းပါ။ စစ္ကို စတိုက္ စဗံုးၾကဲ တာသူတို႔ျဖစ္ေသာ္လည္း ဇာတ္ကားေတြ ထဲမွာေတာ့ သူတို႔က ကယ္တင္ရွင္ဟီးရိုးေတြျဖစ္ေနသည္။ ဒါေတြကို လူေတြကလည္း သိသိ ၾကီးႏွင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ အလြန္ၾကည့္ေကာင္းလို႔ျဖစ္ပါသည္။ဒါေပမယ့္ အမွားေတြ မ်ားလာေတာ့ အမွန္ျဖစ္ လာသည္။ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အားလံုး အေမရိက ကို အထင္ၾကီးလာၾကသည္။ အေမရိ ကန္ လုပ္သမွ် အဟုတ္ထင္လာၾကသည္။ ယခုပင္ သင့္နားက တေယာက္ကို ေမးၾကည့္ပါ။ အေမရိ ကန္ေ တြ ၀င္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔။ ေျဖပါလိမ့္မည္။ သူတို႔က တိုက္တိုင္းႏိုင္ေနတာ အင္အားၾကီး တယ္ လူ မလိုဘူး ဒံုးက်ည္ေတြပဲ လႊတ္လိုက္မွာ ေၾကာက္တယ္။ အစရွိသျဖင့္ ေျဖၾကလိမ့္မည္။ အေမရိကန္ ၏ ဆိုက္၀ါး လံုး၀ကိုေအာင္ျမင္သည္။အသံၾကားတာနဲ႔တင္လန္႔ေနၾကျပီျဖစ္သည္။

ကဲ ထားေတာ့ ဒါက အေမရိကန္ကို အပုတ္ခ်ခ်င္လို႔မဟုတ္။ Media ရဲ႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းပံုကို ေဖၚျပ တာပါ။ ကမၻာ့အေအာင္ျမင္ဆံုး မီဒီယာ ႏိုင္ငံၾကီးကို ဥပမာအရင္ေပးထားတာ။ ဒါဆို က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ ငံၾကီးကို ျပန္ၾကည့္ ရေအာင္။ ျမန္မာ့ သမိုင္းမွာ က်န္စစ္သား၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္း ဘုရား စသျဖင့္ အင္ အားၾကီး စစ္ဘုရင္မ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ ယင္းတို႔ အင္အားၾကီး မားပံုကို ႏိုင္ငံျခား ခရီးသြား တစ္ေယာက္၏ မွတ္ တမ္း တြင္ "ျမန္မာစစ္ဘုရင္၏ အင္အားကားေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏ စစ္သည္ အင္အားမဆို ထားဘိ စစ္ေၾကာင္းျဖင့္ လိုက္ပါ လာေသာ ခ၀ါသည္ သည္ပင္ ေသာင္းခ်ီသည္" ဟုေဖၚျပထားသည္။ (ကိုးကား ရန္ကုန္ ဘေဆြ- ေရႊ၀ါျပည္) ။ 

သို႔ေသာ္ ယေန႔ေခတ္ကေလးမ်ားကို က်န္စစ္သားအေၾကာင္းေျပာျပလွ်င္ ပိန္ေ ညွာင္ေနေသာ ခႏာ ကိုယ္ႏွင့္ စကၠဴခ်ပ္၀တ္ တန္ဆာမ်ား၀တ္ဆင္ကာ မဏိစႏာ အား မခိုးမခန္႔ မထီတထီ လုပ္ေနေသာ ရုပ္ပံု ကို သာလွ်င္ျမင္ေယာင္ေပေတာ့မည္။ ထိုအျပင္ စစ္ဘုရင္ ဆိုသူၾကီးမ်ားမွာ လူေလး ငါးေျမာက္ ငါးေျခာက္ႏွင့္ ျမင္းပတ္စီးျပီး လူႏွင့္မလိုက္ေသာ (ပလတ္စတစ္ၾကိဳး ႏွင့္ပတ္ထားေသာ) လွံကို ကိုင္ ထားကာ စကၠဴ ခ်ပ္၀တ္မ်ား ၀တ္ထားေသာ လူဖလံေလးမ်ားဟုထင္ျမင္လာေပေတာ့မည္။ ထို ထက္ ဆိုး သည္ ကား နန္းေတာ္ဆက္တင္မ်ားပင္ျဖစ္ေခ်သည္။ သံုးထပ္သားကို ေဆးသုတ္ကာ ေထာင္ ထားျပီး တက္ ထိုင္ေနေသာ ဘုရင္ ဆိုသူအား မည္သို႔ေလးစားရမည္နည္း။ ဓါးကား ေက်ာက္ တံုးျဖတ္ ရန္ေ၀းစြ အတုၾကီး မွန္းသိ သာေနသည္။

က်န္ေက်ာင္းႏွင့္ က်န္စစ္သား ခ်လွ်င္မည္သူႏိုင္မည္နည္းေမးၾကည့္ပါ။ က်န္ေက်ာင္းႏိုင္မည္ဟု ကေလး တိုင္း ကေျပာၾကေပမည္။ ယိုးဒယား သမိုင္းကားမ်ားကို ရွဳေလာ့။ ျမန္မာဘုရင္သည္ ever ဗီလိန္ျဖစ္သည္။ ယုတ္မာေကာက္က်စ္ ကူလီကူမာလုပ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယိုးဒယား ဇာတ္ကားမ်ားထဲမွ ျမန္မာ ဘုရင္သည္ ျမန္မာ ဇာတ္ကားမ်ားထဲမွ ျမန္မာ ဘုရင္ထက္ မ်ားစြာ သားနားလွသည္။ စစ္သည္ အင္အားမ်ားစြာ ေၾကာက္ မက္ဖြယ္ စစ္ဆင္မ်ား စစ္ျမင္းမ်ား ကိုစီးကာ ခ်ီတက္လာပံုမွာ မ်ားစြာအားက် ဖြယ္ေကာင္း လွေခ် ၏။ ၾကံဖန္ ကာ ဂုဏ္ယူမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဂုဏ္ယူစရာပင္။ တို႔ဘုရင္ကို သူတို႔ ခုထိရွိန္ေနေသး တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒါက လည္းရုပ္ရွင္ ပညာျဖစ္သည္။ ရန္သူကို အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ရိုက္ထားကာမွ မိမိတို႔ႏိုင္လိုက္တာ ဂုဏ္ ရွိ မည္ျဖစ္ သည္။ ျမန္မာ ဇာတ္ကားမ်ားမွ ကေလးပင္ မေၾကာက္ေသာ ကုတ္အနက္၀တ္ လူၾကမ္း မ်ားကို သင္ျမင္ေ ယာင္လာေပေတာ့မည္။ သို႔ႏွင့္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေမာ္ကြန္း ဇာတ္ကားမ်ား ကိုသာ အရင္ ဘုရင္မ်ား ျပန္ၾကည့္ လို႔ရမည္ဆိုပါက ရွက္လြန္းသျဖင့္ ေဒါသထြက္ကာ ယင္းတို႔ကို လူမေလးေခြး မခန္႔ေ အာင္ လုပ္ေ သာ ဒါရိုက္တာ မ်ားအားလံုး ေတာင္စြယ္ေနကြယ္ပင္ မေစာင့္ေတာ့ပဲ ကြပ္မ်က္ဖြယ္ရွိသည္။

ကဲ ပါေတာ္မူပံု နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ဇာတ္ကားၾကီး မ်ားကိုလည္း ၾကည္႔ၾကပါဦး။ နယ္ခ်ဲ႕ ဆိုတာ ေၾကာက္ စရာ မဟုတ္ဟူေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အေတြးပင္ ၀င္သြားေလာက္သည္။ အင္အားေလး ႏွစ္ပဲတျပားႏွင့္ ေသ နတ္ေလးကား တားကားတား ဂ်ပန္ မာစတာမ်ားကို နယ္မွ ကေလးမ်ားပင္ မေၾကာက္ေတာ့ေခ်။ တ ခ်ိန္ က ကင္ေပတိုင္ စခန္းမ်ားတြင္ အသက္စြန္႔ခဲ့ရေသာ ျမန္မာ မ်ိဳးခ်စ္မ်ားကို ကေလးမ်ား၏ အျမင္တြင္ ဟာ သ ျဖစ္ေနေ တာ့မည္။ လက္ေမာင္းတြင္ ၾကယ္တပြင့္ ပတ္ျပီး အပ္ေၾကာင္း ထပ္ေနေသာ စကားမ်ား ကိုေျပာ ကာ မ်ိဳး ခ်စ္ေတာ္လွန္ေရးသမား ဟူသျဖင့္ေၾကြးေၾကာ္ေနေသးသည္ကို စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေတြ႕ေန ရ တုန္း ပင္ ျဖစ္ သည္။ အလကားေန ငိုေနေသာ ဇာတ္ကား မ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ ဂ်ပန္က ဘာမွမလုပ္ ရေသး သူကငိုျပီ။ ဖက္ ဆစ္ေတာ္ လွန္ေရးမွာ ကေလး မ်ား၏ စိတ္တြင္ ဟာသအျမင္သာ ရွိေတာ့သည္။ ထိုကေလး မ်ားသည္ တခ်ိန္လူၾကီးျဖစ္လာေတာ့မည္။ သင္းတို႔ေလးေတြ လူၾကီးျဖစ္လာပါက ျမန္မာ့ သမိုင္းေျမာင္း ထဲေရာက္ေ တာ့မည္။ တခ်ိန္က အသက္စြန္႔ခဲ့ရသူမ်ား ငေပါျဖစ္ေတာ့မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျမင္ေစ ခ်င္စမ္းသည္။

လြတ္လပ္ေရး ရျပီ။ ထားပါေတာ့ ပါလီမန္ေခတ္ေနာက္ပိုင္းကိုေတာ့ အျပင္က ဒါရိုက္တာေတြ သိပ္မရိုက္ေ တာ့။ အရင္က စစ္အစိုးရဆင္ဆာေတြေၾကာင့္ လည္းျဖစ္ႏိုင္သလို လိုင္စင္ အပိတ္ခံရမွာေၾကာက္ေ သာေ ၾကာင့္ လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ မရိုက္တာက ကိစၥမရွိ။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းကိုေတာ့ အဆင့္တန္း မွီမီွေဖၚ ထုတ္ သင့္သည္။ တႏိုင္ငံလံုး သူပုန္ထသည္။ ရန္ကုန္ကြက္ကြက္ေလး က်န္ရာမွ ဗမာ့ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း ခ်င္းေသ နတ္ကိုင္တပ္ရင္း စစ္ရဲတို႔ ပူးေပါင္းတိုက္သည္။ ဒီၾကားထဲေတာခိုသြားတဲ့တပ္ရင္းေတြက ရွိေသး သည္။ ဒုကၡသုတ္ခ ေပါင္းစံု အခက္အခဲေပါင္းစံုၾကားမွ အင္းစိန္ကို အေသအလဲကာကြယ္ရသည္။ ဘုရား ၾကီး တိုက္ပြဲ ဒိုက္ဦး ေတာင္ငူ ျဖဴး ဆက္တုိက္တိုက္ၾကရသည္။ ပဲခူးရိုးမတြင္လည္း ဗကပ ကိုအျမစ္ျဖဳတ္ ခဲ့သည္။ မိုင္းေယာင္းတိုက္ပြဲမွာဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့ အဖိုးပင္ အသက္စြန္႔သြားခဲ့ရသည္။ တပ္မေတာ္၏ စြန္႔စား ခန္းမ်ားက ေျပာကာမကုန္ေပ။ ထိုေခတ္ထိုအခါက တပ္မေတာ္ကို လူအမ်ားခ်စ္ၾကသည္။ ေရွ႕တန္းျပန္ လွ်င္ပင္ ျပည္သူလူထုက ေဆာ္ၾသစရာမလို ထြက္ၾကိဳၾကသည္။ ၾကည္ႏူးဖြယ္ အတိျဖစ္ ပါသည္ ။ ထိုအခ်ိန္က မီဒီယာမ်ားမွာတာ၀န္ေၾကၾကသည္။ လူထုကို တပ္မေတာ္၏ ပကတိအေျခအေနကို ခ်ျပႏို င္ခဲ့သည္။ ေႏွာင္းတေျမ့ေျမ့ (ကားေဟာင္း)၊ ေဇာ့္ကိုခ်စ္မလား ေက်ာ့္ကိုခ်စ္မလား၊ အမိေျမမွ သားေကာင္းမ်ား၊ အခ်စ္တပြဲ စစ္ပြဲတရာ၊ အစရွိသျဖင့္ စစ္ကားေကာင္းမ်ားေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ျပည္သူ လူထု ၏ အားေပးမွဳအလြန္ရခဲ့ပါသည္။ စစ္သားစရိုက္ကို အပီျပင္ဆံုးေဖၚျပႏိုင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေ၀လည္းေ မႊးေၾကြလည္းေမႊး ၊ စစ္ေသြးသစၥာ စသည္တုိ႔ လည္း အဆင့္မွီေသာ စစ္ကားမ်ားျဖစ္ပါသည္။

တပ္မေတာ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ကာလမွာမွ စစ္ကားေကာင္းမ်ား ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသည္မွာ အံ့ၾသ စ ရာ ပင္ျဖစ္ေခ်ေတာ့ သည္။ မူအားျဖင့္၄င္း ဆင္ဆာအားျဖင့္၄င္း တည္းျဖတ္မွဳမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ ပ်က္ ဖြယ္ စစ္ကားမ်ား ထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။ စစ္ကားထဲမွ စစ္သားသည္ အျပင္မွ တကယ့္ စစ္ သားႏွင့္ မတူေတာ့ အျမင္ကတ္ဖြယ္စကားမ်ား အလြန္ေျပာသည္။ ေလၾကီးေလက်ယ္ႏုိင္သည္။ ျပည္သူ လူထု မေျပာႏွ င့္ စစ္သားျခင္းပင္ တီဗီြထဲ၀င္ကာ ပါးပိတ္ရိုက္ခ်င္မိသည္။ တပ္မေတာ္ၾကီးသည္ တပ္မေ တာ္ သား /စစ္သား မ်ားျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားပါသည္။ စစ္သားဟူသည္ လူေတြသာျဖစ္သည္။ လူလိုပဲေန ထိုင္ပါ သည္။ လူလို ပဲ စားေသာက္ပါသည္။ ဇာတ္ကားထဲကလို ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးမေနပါ။ ဖက္ထိပ္လဲ မလုပ္ ခ်င္ပါ။ စစ္ဆင္ေရး မရွိလွ်င္ နားခ်င္သည္။ အရက္ေလးလဲ အားရင္ေသာက္ ပါသည္။ ေပ်ာ္တတ္ၾကပါသည္။ ဇာတ္ကား ထဲတြင္ေ တာ့ မဟုတ္ ဘယ္ရဲေဘာ္မွအျပင္မွာ မေျပာေသာ စကားလံုးမ်ားကို ဇာတ္ကားထဲမွ ရဲေဘာ္ သည္ အလြန္ေျ ပာသည္။ 

အရက္မေသာက္၊ အိမ္ျပန္လွ်င္ပင္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မထိုင္ဘူးဟူ၏။ ၾကည့္ရွဴသူမ်ားမွာ ကေလးေတြ မဟုတ္ ပါ။ ဒါေလာက္ကေတာ့ ျဖီးေနမွန္းသိပါသည္။ အထက္ေအာက္ ရိုေသေလးစားမွဳရွိပါသည္ သို႔ေသာ္ စိတ္အ ခန္႔မသင့္လွ်င္ ရန္ေတာ့ျဖစ္တတ္သည္။ ေႏွာင္းတေျမ႕ေျမ႕ (ကားေဟာင္း)တြင္ အထက္က ေဆး ဗိုလ္ၾကီး မွ မိမိရည္းစားကို လုသျဖင့္ ေဒါသထြက္ျပီး ဗိုလ္ျဖစ္သူမွ ေက်ာက္ခဲကို ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္ထုတ္ လုိက္သည့္ အကြက္ကို ကားသစ္တြင္ ဆင္ဆာမိေတာ့သည္။ မဆိုင္ပါ။ လူပဲ ေဒါသထြက္မေပါ့ ကိုယ့္ရည္း စား လူလုတာ။ သူ႔ဘာသာ ေဆးဗိုလ္ၾကီးမကလို႔ ဗိုလ္မွဴးၾကီးပင္ျဖစ္ေစကာမူ ေဒါသထြက္ျပီး လက္ သီးႏွင့္ ပင္ ထိုးမိလိမ့္မည္ ဒါကလူ႕သဘာ၀ပဲ။ သဘာ၀ကုိ ဆင္ဆာျဖတ္သျဖင့္ ယုတ္တိမရွိတာေတြ ရိုက္ကုန္ သည္။

Pacific ဆိုေသာ အေမရိကန္ဇာတ္ကားထဲတြင္ စစ္သားမ်ား၏ဘ၀ကို သဘာ၀က်က်သရုပ္ေဖၚထားသည္။ စစ္သား မ်ားတြင္ ေၾကာက္ေသာသူမ်ားလည္းပါသည္။ ေသနတ္သံၾကားကာ ေသးထြက္က်ေသာ အခန္းပင္ ပါသည္။ စိတ္ပ်က္ကာ မိမိဘာသာ သတ္ေသေသာ စစ္သားမ်ားလည္းပါသည္။ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ စစ္သားမ်ား လည္းပါ သည္။ အရက္ဂ်ိဳးမ်ားလည္းပါသည္။ ျပန္မေျပာနားမေထာင္မ်ားလည္းပါသည္။ စစ္သားစ၇ိုက္ အေတာ္ေပ ၚလြင္ပါေပသည္။ ဘာဂုဏ္မွမတင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံအတြက္ အသက္ေပးကာ တုိက္ပြဲ ၀င္ေနပံု ကိုေတာ့ ေပၚလြင္ေအာင္ရိုက္သြားသည္။ ဇာတ္ကားၾကည့္ျပီးေသာ အခါ မည္သူမွ် ထိုစစ္သား မ်ား ကို အထင္မေသးပါ။ တကယ့္စစ္ပြဲမွ စစ္သားမ်ားကို ပိုမိုသနားစိတ္၀င္မိၾကသည္။ ဒါကမွ တကယ့္ ပညာျဖစ္ သည္။

ေနာက္တခုဆိုးသည္ကား အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို တပ္မေတာ္ထက္ ဂုဏ္တင္လြန္းျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္တပ္ သည္ စစ္တပ္သာျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္မေရာေထြးသင့္ေပ။ သို႔ေသာ္ ယင္းအဖြဲ႕အစည္းက စစ္တပ္ပင္ မႏိုင္ေ သာ သူပုန္အား အႏိုင္တိုက္လိုက္ေသာ ဇာတ္ကားတစ္ကားထြက္လာေသးသည္။ မ်ားစြာ ရုပ္ပ်က္ လွပါ၏။ တခ်ိန္ကတပ္မေတာ္၏ သူရဲေကာင္းမ်ားစြာကို တခ်က္တည္းႏွင့္ ေစာ္ကားလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုဇာတ္ ကားမ်ားမွာ ကေလးမ်ားအပ်င္းေျပပံုေျပာသေလာက္ ဇာတ္ညြန္းသာရွိသည္။ ညီအစ္ကို သံုးေ ယာက္ ရွိခိုင္း သံုးေယာက္လံုးကို ၾကည္းေရေလ အစဥ္လိုက္ထည့္။ တဖက္ကလည္း သမီး သံုးေယာက္ တခါ တည္းေ မြးျပီးသား ႏွစ္ဖက္ေတြ႕ ေပးစား။ အေပါစားဇာတ္ကားမွန္းသိသာလြန္းလွသည္။ စစ္သားက စစ္သား အလုပ္မလုပ္ပဲ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလွ်ာက္ေျပာ သျဖင့္ အရာရွိစစ္သည္မ်ား ထုိဇာတ္ကား ကိုၾကည့္ျပီး ၀ိုင္းဆဲၾကသည္ကို ကိုယ္ေတြ႕ျမင္ဖူးပါသည္။

မေျပာမျပီးသျဖင့္ ေျပာရဦးမည္။ Rambo တို႔ အာႏိုးတို႔ behind enemy line တို႔ကိုအားက်သည္ထင့္။ အားက် သည့္အထဲ ဂ်ိမ္းဘြန္းပါ ပါမည္ထင္သည္။ ၾကည့္ရတာ ဇာတ္လမ္းအားလံုး ေရာေမႊထား တာျဖစ္ မည္။ ေလယာဥ္ပ်က္က်သည္။ ဓါးတေခ်ာင္းႏွင့္ ပစၥတို တလက္သာပါသည္။ မည္သို႔မည္ပံု လုပ္လိုက္ သည္ မသိ။ ရန္သူ႕အားလံုး ေသကုန္သည္။ ရန္သူ႕ တပ္မဟာမွဴး ေဒါသထြက္ျပီး ေသသည္။ တပ္ရင္း တစ္ရင္းႏွင့္ အခ်ိန္ တပါတ္ခန္႔ ယူလုပ္ရမည့္ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားကို မင္းသားက ငါးမိနစ္ထဲႏွင့္လုပ္သြားျပီး ရန္ သူေတြကို ေသေစသည္။ AK 47 တလက္ႏွင့္ ကြင္းျပင္ထဲတြင္ တက္ပစ္ရာ ဘန္ကာထဲမွ ရန္သူ အကုန္ေသ သည္။ ရန္သူဖမ္းသြားေသာ မိန္းကေလး အေယာက္ ၄၀ ထဲမွေမာ္ဒယ္လ္မေလး ဆယ္ေ ယာက္ ကိုသာ မင္းသားႏွာဘူးမွ ေရြးကယ္လာသည္။ လမ္းတြင္ ဂ်ပန္ေခတ္မွ ေရႊမ်ား တူးေဖၚမိေသးသည္။ မင္း သား အဖ်ားတက္သျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားက ၀ိုင္းျပဳစုၾကသည္။ ေၾသာ္ အာႏိုးတို႔ စတားလံုးတို႔ပင္ သူ႕ေ လာက္ မေကာင္းစားေပ။

ထိုကားကို ႏိုင္ငံတကာပြဲေတာ္တခုတြင္ ျပၾကည့္ပါက ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္းသာမက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ပင္ သိကၡာ က်ေပေတာ့မည္။

သရုပ္ေဆာင္မ်ား မွာလည္း လံုးလံုး အသံုးမက်ပါေခ်။ မင္းသားမ်ားကား အျခားအဆင့္ မလုပ္လိုၾက။ အရာရွိ သာတက္ လုပ္ၾကသည္။ တေလာက policy ကားတကားဆိုလွ်င္ လူကလက္ေတာက္ေ လာက္ပင္ မရွိေသာ္လည္း ဗိုလ္မွဴးအဆင့္တံဆိပ္ကို တပ္ေနၾကျပီ။ မည္သို႔မွ်မလိုက္ဖက္ပါေခ်။ တပ္မေတာ္တြင္ အဆင့္ အတန္း အမ်ိဴးမ်ိဳးရွိေသာ္လည္း အားလံုးတန္းတူနီးပါးေနရပါသည္။ ဘယ္သူကမွ အခြင့္ထူးခံမေနပါ။ ေရွ႕တန္း တြင္ ေျမခင္းတခင္းထဲ အတူအိပ္ရသလို အတူတူစားရပါသည္။ ျမိဳ႕ေပၚမွ uniform လွတပတ ႏွင့္ သြား လာေနသူမ်ားမွာ တပ္မေတာ္၏ လက္တဆုပ္စာပင္မရွိပါေခ်။ အားလံုးမွာ စစ္ဆင္ေရး လံုျခံဳေရး စသည္ တို႔ျဖင့္ လူရုပ္ပင္မေပၚေအာင္ လွဳပ္ရွားရုန္းကန္ေနရသည္မ်ားကို လူထုကိုသိေစခ်င္ပါသည္။ 

ထိုဇာတ္ကားမ်ား မွာကဲ့သို႔ ေရွ႕တန္းတြင္ အမိုးအိမ္၀င္ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ ဘၾကီးအိမ္၀င္ ထမင္းစား လုပ္လို႔ မရပါ။ အမိုးအိမ္၀င္ပါက ဖထီးက M16 ႏွင့္ဆြဲမည္ကို သိထားသျဖင့္ မိုးေရထဲမွာ တဲထိုးျပီး စုတ္တီး စုတ္ျပတ္ေ နေနရသည္။ ေရမရွိလွ်င္ ဗြက္ေရကိုေသာက္ရသည္။ ဒါကိုရိုက္ျပလို႔ ရွက္စရာမဟုတ္။ တပ္မေ တာ္ သိကၡာက်မသြားပါ။ အျဖစ္မွန္ကို သိေသာ ျပည္သူမ်ား စစ္တပ္ကို ဂရုဏာ သက္မိမည္ျဖစ္သည္။ စစ္သား အမ်ားစု ေတာထဲေတာင္ထဲ ငွက္ဖ်ားမိ ေဆးမရွိ ေသေၾကက်၊ တိုက္ပြဲတြင္းဒဏ္ရာရ ၊ မိုင္းထိ ေျခေထာက္ျပတ္ေ နတာေတြက တကယ္ျဖစ္ေနတာပါ။ စစ္ကားထဲမွာလို ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔လဲ လာမၾကိဳပါဘူး။ အထမ္းနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ျပီး သြားရတာပါ။ ဒါေတြကို ျပည္သူသိေအာင္ ခ်ျပၾကပါ။ တကယ္တမ္း တပ္မေတာ္ သားေ တြ ဘ၀ ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းတယ္ဆိုတာကို အမွန္အတိုင္းရိုက္ျပၾကပါ။ ဟိန္းေ၀ယံတို႔ ဗိုလ္မွဴး အပြင့္ တပ္ျပီး ေနျပည္ေတာ္မွာ ဖြန္ေၾကာင္ေနတဲ့ပံုထက္ တကယ့္စစ္ေျမျပင္က အေျခအေနကို လူေတြသိေ အာင္ ရိုက္ျပသင့္ပါတယ္။

တကယ္ဆို ၁၉၈၈ တိုင္းျပည္ပ်က္ဖို႔ လက္တလံုးျခား စသျဖင့္ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ စကားလံုးေတြ ေျပာေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြအစား ၁၉၈၈ အေရးအခင္းတုန္းက လံုျခံဳေရးတာ၀န္ယူခဲ့ရတဲ့ စစ္သား/အရာရွိ ငယ္ေလးေ တြ ခံစားခ်က္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ရိုက္ျပသင့္တယ္။ တဖက္က ခ်ီတက္လာတဲ့ ရဟန္းရွင္ လူေ တြျဖစ္ေပ မယ့္ သူတို႔လက္ထဲမွာ ခဲေတြ တုတ္ေတြ ကိုင္ထားတာ ျပီးေတာ့ စည္းေက်ာ္ရင္ ပစ္ရမယ္ လို႔ေပး ထားတဲ့ အမိန္႔၊ ဒါေတြကို လြန္ဆန္ဖို႔ၾကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မွဳ ဆိုတဲ့ စစ္ဥပေဒ (အဲ့သည္ ဥပေဒအရ မလုပ္ ဘူး ဆိုတဲ့ရဲေဘာ္ကို ေသဒဏ္ေပးလိုက္လို႔ ရတယ္ေနာ္။ ေနရာတင္ပစ္သတ္လိုက္လို႔ရတယ္) စ သျဖင့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနပံုေတြကို ရိုက္ျပသင့္ပါတယ္။ ခုေတာ့ တခါလာလည္း နားၾကားျပင္း ကတ္စရာ ႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္မလႊဲမေရွာင္သာရယူ တခါလာလည္း လက္တလံုးျခားက ကယ္ တင္နဲ႔ပဲ မုန္႔လံုးစကၠဴကပ္ေနတာပါ။ ျပည္သူလူထုမဆိုထားနဲ႔ အဲ့ဒီ့ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္လို႔ စစ္သား ရင့္မာၾကီးေတြေ တာင္ စစ္တပ္ကို အျမင္ကတ္ေနၾကရတယ္။

တကယ္တမ္း အျဖစ္မွန္ေတြကို ျပည္သူေတြကို ခ်ျပႏိုင္မယ့္ စစ္အက္ရွင္ ဇာတ္ကားေကာင္းေကာင္း ထြက္လာ မွာကို အျမဲေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ စစ္ကားတကားထြက္တိုင္း ျမန္မာ့ရုပ္သံမွာေစာင့္ၾကည့္ေပမယ့္ စိတ္ပ်က္ ဖြယ္ ဇာတ္ကားေတြကိုပဲေတြ႕ေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ/ေမြးကတည္းက ၾကီးျပင္းခဲ့ရာ အမိ တပ္မေတာ္ကို လူအျမင္ကတ္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြကို အျမဲေတြ႕ေနရလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေ၀ဖန္ေရးေဆာင္းပါးကို ေရးသားလိုက္ရတာျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား.....

ေဒါက္တာ ကိုကိုဦး

 

http://jacbaburma.blogspot.com/2012/08/military-vehicles-faw-aerolus-lanjian.html