ေကအုိင္ေအႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ အေတြ႕အၾကံဳမ်ား

တကယ္ေတာ့ ေကအုိင္ေအႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈ သမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေကအိုင္ေအက ထိုကဲ့သို႕ အျမဲလုပ္ေဆာင္ ခဲ့သည္သာ ျဖစ္သည္။ ထုိအျဖစ္အပ်က္ မ်ားကို အမ်ား သိႏုိင္ေအာင္ မိမိမွတ္သား ထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ ေကာင္စီ (လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္) က မိတ္ေဆြမ်ားကို ျပန္ေမးၿပီး တင္ျပ လိုက္ရပါသည္။

ေကအိုင္အို ေသာင္းက်န္းမႈ

ေကအုိင္အို ေသာင္းက်န္းမႈသည္ ဦးႏု၏ ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာ ျပ႒ာန္းေရး ကတိျပဳခ်က္ေၾကာင့္ အစျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ေကအင္န္ယူ အဖြဲ႕တြင္း ေရာက္ေနၿပီး ကြတ္ခိုင္ေဒသတြင္ ေျမေအာက္ စည္း႐ံုးေရးလုပ္ရန္ ျပန္ေရာက္ေနေသာ ေဇာ္ဆိုင္း၊ ၎၏ညီ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္သည့္ ေဇာ္တူး၊ ေဇာ္ဒန္ ဆိုသည္ ေဇာ္ညီအကို သံုးေယာက္ႏွင့္ ေကအင္ယူမွ စစ္ေရးအၾကံေပး အျဖစ္ ထည့္ေပးလိုက္သည့္ ေဇာ္ေဘာက္ေခၚ ဂ်ီလစ္လင္း၊ အစိုးရတပ္မွ ထြက္လာသည့္ တပ္ၾကပ္အဆင့္ရိွ လမုန္တူးဂ်ိဳင္တို႕ ေပါင္းၿပီး စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကအုိင္အို ( Kachin Independent Organization ) ကို ပထမ ဖြဲ႕ၿပီးေနာက္ေတာ့ ေကအုိင္အို လက္ေအာက္ခံ ေကအုိင္ေအ ( Kachin Independent Army) ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။

စတင္ဖြဲ႕စည္းစက ေကအုိင္အိုတြင္ လူႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သာ ရိွေသာ္လည္း ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ဗုဒၶဘာသာကို ႏုိင္ငံေတာ္ ဘာသာအျဖစ္ ျပ႒ာန္း ၿပီးခ်ိန္တြင္မူ အင္အား သံုးရာေက်ာ္ အထိ တိုးလာခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္တြင္ပင္ တရုတ္-ျမန္မာ နယ္နမိတ္ စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ ေရးထိုးရာတြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ အတြင္းမွ ဖီေမာ္၊ ေဂၚလန္၊ ကန္ဖာသံုးနယ္ကို တ႐ုတ္ကို ေပးအပ္ခဲ့ရၿပီး တရုတ္ဘက္မွ နမ္းခမ္းဘက္မွ နယ္ေျမအခ်ိဳ႕၊ ၀ေဒသ နယ္ေျမ အခ်ိဳ႕ကို အျပန္အလွန္ ေပးခဲ့ရသည္။ သို႕ေသာ္ ဦးႏု အစိုးရက ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ျခင္း မရိွဘဲ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့သျဖင့္ ကခ်င္လူထုအတြင္း မေက်နပ္မႈမ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာက ဗန္းေမာ္၊ ျမစ္ႀကီးနား ေဒသမ်ားတြင္ပါ ေကအုိင္ေအ တပ္ဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္းႏုိင္ခဲ့သည္။ (ထိုသံုးနယ္ကို ေပးလိုက္ရသည့္ အတြက္ ျပန္ရသည့္ ေဒသမ်ားက ပိုေကာင္း ေသာ္လည္း ကခ်င္ျပည္သူမ်ား၏ သေဘာ မပါသျဖင့္ နာက်ည္းဖြယ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ သင္ခန္းစာ ယူၿပီး ယခု အေျခခံ ဥပေဒတြင္ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသ တစ္ခု၏ နယ္နမိတ္ကို ျပင္ဆင္ရန္ လိုအပ္ပါက သက္ဆုိင္ရာ ေဒသ ျပည္သူမ်ား၏ ဆႏၵခံယူၿပီးမွ လုပ္ရမည္ဟု ထည့္သြင္း ျပ႒ာန္းခဲ့သည္။ )

ေကအုိင္အိုႏွင့္ ပထမအႀကိမ္ ေဆြးေႏြးမႈ

၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႕တြင္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို စစ္ဆင္ေရးမ်ား ရပ္ဆိုင္းထားၿပီး လက္ရိွ ေနရာမ်ား၌ တပ္စဲြထားရန္၊ ေတာတြင္း လက္နက္ကို္င္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက လာေရာက္ ဆက္သြယ္ပါက အကူအညီ ေပးရန္၊ ရန္ကုန္သို႕ လာေရာက္ႏုိင္ေရး စီစဥ္ ေပးရန္ ညြန္ၾကားခဲ့သည္။

ထိုသို႕ လာေရာက္ ေဆြးေႏြးရာတြင္ ေကအုိင္အိုဘက္က ေဇာ္ဒန္ဦးစီးေသာ အဖြဲ႕လည္း လာေရာက္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ေဆြးေႏြးမႈကို ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႕တြင္ စတင္ခဲ့သည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေကအုိင္အိုက ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားကို တရားေသ စြဲကိုင္ တင္ျပခဲ့သျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ ဘက္က ႏို၀င္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႕တြင္ ေဆြးေႏြးပြဲ ကို ရပ္ဆုိင္းခဲ့ရသည္။

(၁) တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား အားလံုး ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ ေပးရန္ႏွင့္ ခြဲထြက္ခြင့္ျပဳရန္။
(၂) သီးျခားလြတ္လပ္ေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ ထူေထာင္ခြင့္ျပဳရန္။
(၃ ) ဗမာျပည္ႏွင့္ ကခ်င္ျပည္အၾကား ႏွစ္ျပည္ေထာင္ ဆက္ဆံေရးစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထိုးရန္။

ေကအိုင္အိုႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေဆြးေႏြးမႈ

ဒုတိယအႀကိမ္ ေဆြးေႏြးမႈမွာ လမ္းစဥ္ပါတီ လက္ထက္ ျဖစ္သည္။၁၉၆၈ ခုႏွစ္၌ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ရွမ္းျပည္နယ္ အတြင္းသို႕ တရုတ္ႏုိင္ငံ၏ အားေပး ေထာက္ခံမႈျဖင့္ ဗကပတပ္ဖြဲ႕မ်ား ဝင္ေရာက္ လာၿပီးေနာက္ ဗကပႏွင့္ ေကအိုင္ေအ တို႕ၾကား ကြတ္ခိုင္၊ တာမိုးညဲ ေဒသတြင္ နယ္ေျမလု တုိက္ပြဲမ်ား အျပင္းအထန္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ေကအုိင္အို အဖြဲ႕အတြင္း ဂ်င္းေဖာ မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား၏ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ က်င့္သံုးမႈကို မေက်နပ္သျဖင့္ ဦးစခုန္တိန္ယိန္း ေခါင္းေဆာင္သည့္ မ႐ူႏွင့္ လခ်ိတ္အုပ္စုမ်ား ခြဲထြက္ၿပီး ဗကပႏွင့္ ပူးေပါင္းသြားသျဖင့္ ျမစ္ႀကီးနား၊ ၀ိုင္းေမာ္ ေဒသတြင္ပါ ဗကပႏွင့္ ေကအုိင္ေအၾကား နယ္ေျမလုတိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။

ထိုကဲ့သို႕ ဗကပဘက္က ဖိအား မ်ားလာခ်ိန္တြင္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းတြင္ ေကအုိင္ေအက တပ္မေတာ္ႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္က ယာယီ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို လက္ခံျပီး ၇၂ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ေကအုိင္အို ဗဟိုေကာ္မတီ အစည္းအေ၀း က်င္းပႏုိင္ရန္ အတြက္ ေကအုိင္အို ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို တပ္မေတာ္က ထိန္းသိမ္းထားသည့္ နယ္ေျမမ်ားကို ျဖတ္သန္းၿပီး တရုတ္နယ္စပ္သို႕ ခရီးသြားခြင့္ ျပဳခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ေကအုိင္အိုက ထိုခြင့္ျပဳခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဖားကန္႕ေဒသမွ ေက်ာက္စိမ္းမ်ားကို၊ ေမခ မလိခၾကား ႀတိဂံေဒသမွ ဘိန္းမ်ားကို သယ္ယူသြားၿပီး ရန္ပံုေငြ ရွာေဖြျခင္း၊ တပ္မေတာ္မွ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ နယ္ေျမမ်ားအတြင္း ဝင္ေရာက္ျပီး ေက်းရြာကာကြယ္ေရး အဖဲြ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္းျခင္းတို႕ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အျပင္ တပ္မဟာ(၄) ကိုလည္း တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္း ခဲ့သည္။ ထိုကဲ့သို႕ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို အသံုးခ်ၿပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးရမည့္ အစား တပ္တည္ေဆာက္ေရးကို လုပ္ေဆာင္လာခဲ့သည့္ အတြက္ ထိုႏွစ္ ေအာက္တုိ္ဘာလတြင္ တပ္မေတာ္ ဘက္က အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့ ရသည္။

ေကအုိင္အုိႏွင့္ တတိယအႀကိမ္ ေဆြးေႏြးမႈ

လမ္းစဥ္ပါတီ လက္ထက္ ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီ အမိန္႕ ၂/ ၈၀ နဲ႕ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေၾကညာေပးျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေကအုိင္ေအက ၾကားလူၾကီးမ်ားက တဆင့္ လာေရာက္ ဆက္သြယ္တဲ့အတြက္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႕မွ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၃၁ ရက္ေန႔အထိ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး ခဲ့သည္။ အစပိုင္းတြင္ ျမစ္ၾကီးနားျမိဳ႕၌ ေတြ႕ဆံုခဲ့ျပီး ေနာက္ ေအာက္တိုဘာ ၁၈ ရက္ေန႕တြင္ ေကအုိင္အိုဥကၠဌ ဦးဘရန္ဆိုင္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕ကို ရန္ကုန္ျမိဳ႕သ႔ို ဖိတ္ေခၚျပီး ပါတီဥကၠဌႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီး ဦးေန၀င္း ကိုယ္တုိင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္နဲ႕ ျမစ္ၾကီးနားျမိဳ႕ေတြမွာ ေလးၾကိမ္ ထပ္ေဆြးေႏြး ၿပီးသည့္ေနာက္ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႕တြင္ ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားကို သေဘာတူညီ ခဲ့ၾကသည္။ ထိုကာလအတြင္း ယာယီအပစ္အခတ္ ရပ္စဲမႈကို ျပဳလုပ္ထားခဲ့သည္။

ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရဘက္မွ သေဘာတူညီခဲ့သည့္ အခ်က္မ်ား

(၁) ေကအိုင္အို တပ္ဖြဲ႕မ်ား၏ လက္နက္မ်ားအား ဗကပရန္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္အတြက္ အခ်ိန္ကာလ အကန္႔ အသတ္ျဖင့္ ဆက္လက္ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ျပဳ႐ုံသာမက လိုအပ္ပါက အဆင့္ဆင့္ ညိႇႏိႈင္းၿပီး၊ ႏိုင္ငံေတာ္က ေကအိုင္အို အဖြဲ႕ တြင္ပါဝင္ခဲ့သူမ်ားကို ျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႕တြင္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕တြင္လည္းေကာင္း၊ လံုထိန္း တပ္ရင္း တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား အျဖစ္ လည္းေကာင္းေျပာင္းလဲတာ၀န္ေပးမည္။

(၂) ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီ အဆင့္ဆင့္ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ အေရြးခံ၍ ေဒသ ဆုိုင္ရာ အေရးကိစၥမ်ားတြင္ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရရွိ လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ျပဳမည္။

(၃) လမ္းစဥ္ပါတီႏွင့္ လမ္းစဥ္ပါတီ၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ေတာင္သူလယ္သမားႏွင့္ အလုပ္သမား အစည္းအ႐ုံးတြင္ ပါဝင္လႈပ္ရွားခြင့္ ျပဳမည္။

(၄) ေကအုိင္အုိ၊ ေကအုိင္ေအ အဖြဲ႔အစည္းဝင္မ်ား အတြက္ စားဝတ္ေနေရးကုိ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေဆာင္ရြက္ေပးမည္။

(၅) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရၿပီး ေအးခ်မ္းသည္ႏွင့္ အမွ် ကခ်င္ျပည္နယ္၏ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လမး္ပန္း ဆက္သြယ္ေရး အစရွိသည့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္း မ်ားတြင္ ပုိမုိဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္မည္။

(၆) ေကအုိင္အုိ အဖြဲ႔မွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူၿပီးေနာက္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္ႏွင့္ မဆန္႔က်င္ေစဘဲလ်က္ ကခ်င္ျပည္နယ္ အတြက္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ခြင့္ျပဳမည္။

(၇) ေကအုိင္အုိ အဖြဲ႔က မသန္မစြမ္း ျဖစ္သူမ်ားကုိပါ ေဆးဝါးကုသေပးမည္။

(၈) ပုဂၢိဳလ္အလိုက္ တတ္ကၽြမ္းထားေသာ အရည္အခ်င္းအလုိက္ သင့္ေလ်ာ္မည့္ ေနရာတြင္ ျပန္လည္တာ၀န္ ေပးမည္။

(၉) ေကအုိင္အုိ၊ ေကအုိင္ေအ အဖြဲ႔အစည္းထဲမွ ပညာကုိ ဆက္လက္ သင္ၾကားလိုသူမ်ား အတြက္ (၁၀) တန္းေအာင္ မူလ ရရွိထားေသာ အတန္းထက္ ႏွစ္တန္းတင္၍ သင္ၾကားယူခြင့္ ျပဳမည္။

(၁၀) ေကအုိင္ေအ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ မတရားအသင္း ဥပေဒပုဒ္မ ၁၇/၂ ႏွင့္ ဖမ္းဆီးထားသူမ်ား ကုိလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ေကာင္စီ အမိန္႔ (၂/၈၀) လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္တြင္ မပါေသးပါက ထပ္မံ လႊတ္ေပးမည္။

(၁၁) ေကအုိင္အုိ အဖြဲ႔တြင္ ကုိယ္ပုိင္ ေငြေၾကးရွိေနလွ်င္ ႏုိင္ငံေတာ္ဘဏ္တြင္ ထည့္သြင္း၍ လိုအပ္သလို သုံးစြဲခြင့္ ျပဳမည္။

(၁၂) ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရသည့္အခါ ေကအိုင္အုိႏွင့္ ေကအုိင္ေအ အဖြဲ႔အစည္းထဲမွ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ သူမ်ားျမန္မာႏုိင္ငံ သို႕ ျပန္လာႏုိင္ရန္ စီစဥ္ေပးမည္။

ေကအုိင္ေအအဖြဲ႕ဘက္မွ သေဘာတူညီခဲ့ေသာ အခ်က္မ်ား

(၁) သီးျခား ကခ်င္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံ ထူေထာင္ေရး ဟူေသာ လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္သည္။

(၂) ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို လက္ခံယံုၾကည္သည္။

(၃) တစ္ပါတီစနစ္ကို လက္ခံသည္။

မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႕မွာ အစိုးရ၊ ေကအုိင္အိုနဲ႕ ၾကားလူႀကီးေတြက အခု သေဘာတူညီခ်က္ေတြ ရၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဧျပီလ ၁၀ရက္ေန႕ ျမစ္ႀကီးနားမွာ သေဘာတူ လက္မွတ္ထိုးရန္၊ ျပီးပါက တုိင္းျပည္သို႕ ထုတ္ျပန္ေၾကညာရန္ သေဘာတူညီ ခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေနာက္ ေကအိုင္ေအ ဥကၠဌ ဦးဘရန္ဆိုင္းႏွင့္ အဖြဲ႕ ေကအုိင္အို ဌာနခ်ဳပ္ရိွရာ ပါဂ်ိဳသို႕ ျပန္သြားခဲ့သည္။
ဦးဘရန္ဆိုင္း အဖြဲ႕ ျပန္သြားျပီးေနာက္ လက္မွတ္ထိုးမည့္ အခ်ိန္ကို ေမလ ၁၅ ရက္ေန႕အထိ တိုးျမွင့္ေပးရန္ အေၾကာင္း ၾကားခဲ့သည္။ ထိုအခ်က္ကို အစိုးရဘက္မွ သေဘာတူညီ ခဲ့ျပီးေနာက္ ေမလ ၁၁ ရက္ေန႕တြင္ ေကအိုင္အုိ အဖြဲ႕က ကခ်င္ျပည္နယ္အား ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးေရး အတြက္ ႏုိင္ငံေရး ေျပလည္မႈ ရသည္အထိ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးရန္ ဆိုသည့္ အခ်က္ကို ထပ္မံျဖည့္စြက္ ေပးမွသာ မူလ သေဘာတူညီခ်က္ကို လက္ခံႏုိင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပင္ဆင္ အေၾကာင္းၾကား လာခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ၾကားလူႀကီးမ်ားက ကိုးလၾကာ ေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးု လုပ္ငန္းမ်ား မပ်က္ျပားေစရန္ အတြက္ အခိ်န္တိုးေပးရန္ ႏုိင္ငံေတာ္ကို တင္ျပသည့္အတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္ဘက္က ေမလ ၃၁ ရက္ေန႕အထိ တိုးေပးခဲ့ၿပီး ႏွစ္ဘက္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးမႈကို ေမလ ၂၅ ရက္ေန႕တြင္ ထပ္မံ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ထိုအစည္းအေ၀းတြင္ ကခ်င္ ၾကားလူႀကီးမ်ားက ေကအုိင္အိုမွ တင္ျပသည့္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (သို႕) ကိုယ္ပိုင္ စီမံခန္႕ခြဲေရး ျပည္နယ္ သတ္မွတ္မႈမွာ အျခားျပည္နယ္ မ်ားႏွင့္ပါ သက္ဆုိင္ေနသျဖင့္ လႊတ္ေတာ္မွ တဆင့္ ျပည္သူ႕ဆႏၵ ခံယူၿပီး လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အေျခအေန ရိွေၾကာင္း၊ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ကခ်င္ျပည္နယ္ အတြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ ၿပီးသည့္ေနာက္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၉ ၊ ၃၁ ႏွင့္ အခန္း ၁၅ ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အညီ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္ဟု အမည္ သတ္မွတ္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္သြားရန္ မူအားျဖင့္ သေဘာတူညီသည္ဟု ဆံုးျဖတ္သင့္ေၾကာင္း အၾကံျပဳခဲ့သည္။ ထိုအၾကံျပဳခ်က္ကို အစိုးရ ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕မွ လက္ခံခဲ့ ေသာ္လည္း ေကအိုင္အိုဘက္မွ ဗဟိုသို႕ ျပန္လည္ တင္ျပမည္ဟုသာ ေဆြးေႏြးၿပီး ျပန္သြားခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ ထပ္မံ လာေရာက္ ဆက္သြယ္ျခင္း မရိွသည့္အတြက္ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႕တြင္ ယာယီ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားမႈကို ပယ္ဖ်က္ေၾကာင္း အစိုးရဘက္က အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။

ဗကပႏွင့္ ေကအုိင္အို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ

ထုိကဲ့သို႕ အစိုးရႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးေနခ်ိန္တြင္ ေကအုိင္အိုသည္ တစ္ဘက္ကလည္း ဗကပႏွင့္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ဗကပ ဥကၠဌ ဘသိန္းတင္ႏွင့္ ေကအုိင္အို ဥကၠဌ ဘရန္ဆိုင္း၊ ေကအိုင္ေအ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ေဇာ္မိုင္တို႕ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ေကအုိင္ေအနယ္ေျမ အတြင္းသို႕ ဗကပမ်ား ဝင္မလာရန္၊ ဗကပမ်ား ျဖတ္သန္းလိုက ေကအိုင္ေအ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူရန္ႏွင့္ ေကအုိင္အို အဖဲြဲ႕အတြက္ ဗကပက လက္နက္ ေထာက္ပံ့ေပးရန္ သေဘာ တူညီခဲ့သည္။

ထို႕ေနာက္ စစ္ကုိင္းတုိင္း အင္းေတာ္၊ ဗန္းေမာက္ေဒသ (ယခင္ ဗကပ ျမစ္ဖ်ားတိုင္း) သို႕ ျပန္လည္ ေျခကုတ္ယူရန္ ဝင္ေရာက္ လာသည့္ ဗကပ ရင္း ၁၈၀ အင္အား ႏွစ္ရာေက်ာ္ကို ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွ စစ္ကုိင္းတုိင္း အင္းေတာ္ေဒသ ေရာက္သည္အထိ ေရႊလီျမစ္ကို ျဖတ္ကူးရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ဧရာ၀တီျမစ္ကို ျဖတ္ကူးရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ မႏၲေလး ျမစ္ႀကီးနား ရထားလမ္းကုိ ျဖတ္ကူးရာတြင္ လည္းေကာင္း ေကအုိင္ေအ ဝတ္စံုမ်ား ဝတ္ဆင္ေစၿပီး ေကအိုင္ေအ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားမႈကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ လက္ဆင့္ကမ္း ပို႕ေဆာင္ ေပးခဲ့သည္။

ထို႕ျပင္ တပ္မေတာ္၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ေကအုိင္ေအ ဗဟိုတြင္ အစည္းအေ၀း တက္ရန္ ေရာက္ရိွေနေသာ ေကအုိင္ေအ တပ္မဟာ ၁၊ ၂၊ ၃ ႏွင့္ ၄ တို႕မွ တပ္မဟာမွဴးမ်ားႏွင့္္ တပ္ဖြဲ႕မ်ား မိမိတို႕ ေဒသသို႕ ျပန္ရာတြင္ တပ္မေတာ္မွ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ နယ္ေျမမ်ားကို ျဖတ္သန္းသြားခဲ့သည္။ ထိုအဖြဲ႕မ်ား ခရီးသြားရာတြင္ စစ္သည္ တစ္ဦးလွ်င္ ေသနတ္ ႏွစ္လက္ႏႈန္း၊ အထမ္းသမား တစ္ဦးလွ်င္ ေသနတ္ ေလးလက္ႏႈန္းျဖင့္ ဗကပမွ ေထာက္ပံ့သည့္ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကို ျပန္လည္ သယ္ေဆာင္ သြားသည္ကို တပ္မေတာ္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ေတြ႕ရိွခဲ့ရသည္။

ေဆြးေႏြးပြဲ ကာလတြင္ပင္ နာဂေသာင္းက်န္းသူ ေခါင္းေဆာင္ အိုက္ဇက္ကို ေကအုိင္အုိ ဗဟုိသို႕ ေခၚယူၿပီး ပူးေပါင္း စစ္ဆင္ေရး ျပဳလုပ္ရန္ ေဆြြးေႏြးျခင္း၊ တပ္မဟာ ၂ မွ တဆင့္ လက္နက္မ်ား ေထာက္ပ့ံျခင္းတို႕ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးမႈႏွင့္ ၂၀၁၁ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားနဲ႕ ပတ္သက္သည့္ အခ်က္မ်ားကို သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲတြင္ ပါၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ ထပ္မေရးေတာ့ပါ။

ျဖစ္ခဲ့သည့္ သမုိင္းမ်ားကို ျပန္လည္ ဖတ္႐ႈၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အစိုးရဘက္မွသာ တာ၀န္ရိွသည္ မဟုတ္ တစ္ဘက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ကလည္း ေစတနာ မွန္ဖို႕ လိုသည္ကို သိရိွေစရန္အတြက္ ေရးသားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အဏၰ၀ါစစ္သည္