နံနက္ ေစာေစာ(၄)နာရီခန္႔တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရန္အိပ္ယာမွႏိုးခဲ့ သည္။
ေရာက္မိေ ရာက္ ရာ ေတြးေတာ ေနစဥ္ ဟိုးအေတာ္ေ၀းေ၀းၿမိဳ႕ဆင္ေျခ ဖုုန္း
သစ္ႀကီး၀ါးႀကီးမ်ားရွိရာအရပ္ဆီမွ ဥၾသ ငွက္ေလးတစ္ေကာင္၏ ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႕ႏြဲ႕
တြန္ၾကဴးလိုက္ေသာ တိုးတိုးသဲ့သဲအသံ ေလးကို ၾကားခဲ့ ရာ ေၾသာ္ေႏြ ရာသီ သို႔
တေခါက္ေရာက္ခဲ့ျပန္ပါၿပီေကာဟု ေရ ရြတ္မိသည္။
ေရာက္ရွိလာေသာ ေႏြဦးႏွင့္အတူ ျမန္မာတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ပြဲေတာ္ႀကီးလည္းဆင္ႏႊဲရန္ နီးခဲ့ ပါၿပီေကာ။ဒီအေတြးႏွင့္အတူ ငယ္စဥ္က ေပ်ာ္ျမဴးဆင္ႏႊဲခဲ့ရေသာ သႀကၤန္ပြဲမ်ားကို စိတ္အေတြးတြင္ အိပ္မက္ပမာအစီအရီ ေပၚခဲ့ရေပသည္။
မဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးကို ဦးတိုက္ ၿပီးတာႏွင့္ အသင္းကားမ်ားမွာ အတီး အမႈတ္ႏွ င့္ေဖ်ာ္ေျဖေ ရး သံခ်ပ္သင္းမ်ားက သံခ်ပ္တိုင္ၿပီးဘုရားႀကီးမွထြက္ခြာလာၾက ၿပီး ၿမိဳ႕ေတာင္ပိုင္းမွာရွိသည့္ ရွမ္းပြဲရပ္မွ (ေဟာ္နန္းသူဇာ)ခ်မ္းျမသာစည္ေျမာက္ ရပ္မွ(ခ်မ္းျမပ်ိဳျဖဴ)အသင္းမွစၿပီး အစဥ္ အတိုင္း တီးမႈတ္ ေဖ်ာ္ေျဖ ၾကရသည္။
ေန႔ပိုင္းေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြမွာဆိုရင္လည္း မိန္းကေလးေရပက္အသင္းမ်ားသို႔ေရာက္ လာၾကေ သာ ေယာ က္်ားေ လး ေရပက္ခံ အသင္းမ်ားအား ကျပေဖ်ာ္ေျဖ။အဲသည္ လို ေဖ်ာ္ေျဖၾကခ်ိန္မွာလည္း မိန္းကေ လး အသင္းမ်ားဟာ လမ္းေပၚမွာဆင္းၿပီး ေယာက္်ားေလးအသင္းကားမ်ားကို လွည့္ပတ္ၿပီး ကျပေ ဖ်ာ္ေျဖ ၾကရတာပါ။
““ခ်ိဳၿပံဳးရႊင္ ေခ်ာႏွမပ်ဳိငယ္၊တကိုယ္လံုး
ပင္ေခ်ာလွပိုတယ္၊ၿမိဳ႕မႏွင့္တမိတည္း ဖြားသလို ဆိုေတာ့မယ္ ကြယ္၊အေမာက္
ကေလးတသသနဲ႔၊ေျမႇာက္လို႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးကြယ္၊ယဥ္တစစ နဲ႔ျမင္လိုက္ ရ တာ
အ၀တ္အစားမွာလည္း အလြန္တင့္ တယ္။
တင့္တယ္မွာေပါ့ဗ်ာ။ေရပက္အသင္း မ်ား ၀တ္ဆင္ရတာက အကႌ်လက္ရွည္၊ ထမီကိုလဲေျခမ်က္ေစ့ဖံုး ၀တ္ဆင္ၾကရ တာဆိုေတာ့ အ၀တ္အစားမွာလည္း အလြန္တင့္တယ္ရေတာ့တာေပါ့။ ေမာင္ ရင္းႏွမပမာ ယဥ္ေက်းမႈေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကျပေဖ်ာ္ေျဖၾကရလို႔ အင္မတန္မွေပ်ာ္ ရႊင္ၾကည္ႏူးၾကရတာပါ။ဒါက ငယ္စဥ္က မန္း သႀကၤန္ပါ။
ယခုေခတ္သႀကၤန္အဆင္အျပင္မ်ား ကေတာ့ ေလးငါးေပခန္႔ျမင့္သည့္ စင္ျမင့္ ကိုေရွ႕မွာသံဆူးႀကိဳး မ်ားကာထားရၿပီး စင္ေပၚမွ ေရပက္သူ မိန္းမငယ္မ်ားက လည္း၊ဒူးေပၚ၊ေပါင္ေပၚ ရင္သားေတြ မလံု႔တလံု႔ႏွင့္မျမင္အပ္သည့္ အရာေတြ ကို ေဖာ္ျပၿပီး အႏၱရာယ္ကိုဖိတ္ေခၚသလို ေရပက္ကစားၾကတာပါ။
ပန္းပြင့္မ်ားက အနံ႔ေပးၿပီးေခၚမွ ၀တ္ရည္စုတ္ယူဖို႔ ပ်ားပိတုန္းမ်ားလာၾက ရသလို၊ယခုေခတ္ရပက္ကစားသူ မိန္း ကေလးမ်ားဟာလည္း မလံု႔တလံု႔၀တ္ၿပီး မိမိရဲ႕အႏၱရာယ္ကို ဖိတ္ေခၚၿပီးေရကစား ၾကတာလို႔ျမင္မိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာက ယခု ေခတ္မွာသာ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္း ရွိေသးရင္ အ၀တ္အစားမွာလည္း အလြန္တင့္တယ္ ဆိုတဲ့ စာသားေနရာမွာ(အ၀တ္အစား ဟာလဲ အလြန္မတင့္တယ္)လို႔မ်ားျပင္ ေလမလား။
ယခုေခတ္ လူငယ္ေတြ တေန႔တျခား ႐ိုင္းလာၾကျခင္းသည္ စာေပမ်ားႏွင့္ ကင္း ကြာလာၾက၍ ဟုျမင္မိ ပါသည္။ အထူးသ ျဖင့္ ဗုဒၶစာေပေတြႏွင့္ကင္းကြာလာၾက၍ ႐ိုင္းျပလာၾကသည္ဟု ထင္မိပါသည္။ ငယ္စဥ္ကေတာ့ ၃၈ျဖာ မဂၤလာတို႔၊ေလာ ကနီတိတို႔ဆိုသည့္ ဗုဒၶစာေပ မူလတန္း ေက်ာင္းသင္ စာေတြထဲ မွာကတည္းက သင္ခဲ့ၾကရတာမဟုတ္လား။ဒါေၾကာင့္မို႔ လဲ အဲဒီေခတ္လူငယ္မ်ားသည္ ယဥ္ေက်း လိမၼာၾက၍ဟု ထင္မိပါသည္။
ယခုေခတ္လူငယ္မ်ားမွာေတာ့ ဗုဒၶ စာေပမ်ားႏွင့္ကင္းကြာလာၾကသည့္ အတြက္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ႐ိုင္းျပလာၾကၿပီး မိဘစကားကိုလည္း နားမေထာင္၊လူႀကီး သူမတို႔၏ ဆံုးမသြန္သင္မႈကို လဲပစ္ပယ္ လာၾကတဲ့အတြက္ တစ္ေန႔တစ္ျခား႐ိုင္းျပ လာၾကသည္။
လူငယ္မ်ား႐ိုင္းစိုင္းလာၾကသည္ကို ေန႔စဥ္သတင္းစာမ်ားထဲမွာ မိဘကသား/ သမီးေတြကို အေမြျပ တ္ ေၾကာ္ျငာေတြ ကိုၾကည့္ရင္သိႏုိင္သည္။ေတာင္းဆိုး၊ပလံုး ဆိုကိုသာပစ္႐ိုးရွိသည္။ သားဆိုး/သမီးဆိုး ပစ္ ႐ိုးမရွိဆိုသည့္ျမန္မာစကားအရ ယခု ေခတ္လူငယ္မ်ားသည္ ေတာင္းဆိုးပလံုး ဆိုးေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိေအာင္ ႐ိုင္း ျပလာၾကၿပီလား။
ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားကလည္း တတ္ႏုိင္သည့္ဘက္မွယဥ္ေက်းလိမၼာ သင္တန္းမ်ားပို႔ခ်ေပးေန ၾကေ သာ္ လည္း တစ္ျပည္လံုးအတိုင္းအတာႏွင့္ၾကေတာ့ အင္မတန္မွ နည္းေနသည္ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ် သာ ရွိပါေသးသည္။
ယခုေခတ္လူငယ္မ်ား စည္ကားေန သည့္ေနရာမ်ားကေတာ့ ဘီယာဆိုင္မ်ား တြင္သာ ျဖစ္ေနပါသည္။ မစည္ကားအပ္ သည့္အရပ္ဆိုသည့္ေနရာ တြင္ဘီယာဆိုင္ ေတြကိုေတာင္ ထည့္ရမလိုျဖစ္ေန ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ေခတ္ကေတာ့ မိန္း ကေလးတစ္ေယာက္၏ ေျခသ လံုး သား ျမင္ရ ဖို႔ေတာင္ မလြယ္ရာယခုေခတ္မွာေတာ့ မိန္းမငယ္ေလးမ်ား သည္ ေပါင္ရင္း အထိ ေတာင္ ေဖာ္ေန ၾက ပါၿပီ။အဲဒီလိုေဖာ္ႏုိင္ သူမွလည္း ေခတ္မွီတယ္ထင္ေနၾကပါ သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္ ကေတာ့ မိန္း ကေလးမ်ားသည္ ဟီရိ မလံုမၿခံဳ၀တ္ ရမွာကို ရွက္ျခင္း၊ၾသတၱပၸ ႐ိုင္း႐ိုင္း စိုင္းစိုင္း ေျပာ ရမွာ ကိုေၾကာက္ျခင္းဟူေသာ ေလာ ကပါလ တရားႏွစ္ပါးကို လက္ကိုင္ထား ၿပီး က်င့္သံုးေနထိုင္ခဲ့ၾကတာပါ။
ယခုေခတ္လူငယ္မ်ားသည္ ေလာက စာေပေတြ၊ဗုဒၶစာေပေတြ၊မိဘဆရာသမား ႏွင့္ လူႀကီး သူ မေတြ ဘယ္လိုပင္ ဆံုးမၫႊန္ ျပထားေသာ္လည္း အဓိက အခ်က္က ေတာ့ ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈဆိုသလို ကာယကံ ရွင္ေခတ္လူငယ္တိုင္းသည္ မိမိတို႔၏ ဘာသာေရး၊ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ဆန္႔က်င္ေသာ အျပဳအမူ အေျပာအဆို၊ အ၀တ္အစား၊ အေနအထိုင္မ်ားအတြက္ မိမိကိုယ္တိုင္ အတြက္လည္း သိကၡာမရွိ၊မိမိဘာသာႏွင့္ လူမ်ဳိးမွာလည္း အရွက္ရ၍ မိမိေနထိုင္ ႀကီးျပင္းရာ အမိႏိုင္ငံကိုလည္း ကမၻာ့ အလည္မွာ မ်က္ႏွာ ငယ္ေအာက္တန္းက် ရမည့္ကိစၥမ်ားကို ေခတ္လူငယ္တိုင္း အသိတရားႏွင့္သ တိထားေန ထိုင္တတ္ၾက ရန္ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့စ႐ိုက္ မ်ားကို ထိန္းသိမ္းတတ္ၾကေစရန္ သတိ ေပးေရးသားရပါသည္။
Hot News
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.